Konrad Kij, Hubert Janiec i Hubert Zając to studenci Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa na kierunku mechatronika. Reprezentowali Politechnikę Rzeszowską podczas ogólnopolskiego konkursu Symkaton 4.0, który odbył się w krakowskiej AGH. Konkurs polega na rozwiązaniu praktycznych zadań inżynierskich przy użyciu symulacji komputerowych.

Tegoroczna edycja konkursu koncentrowała się na wyścigach łazików marsjańskich. Zadanie polegało na zbudowaniu i wykorzystaniu wszystkich klocków z zestawu LEGO® Education, opartego na modelu łazika Perseverance. Kluczowym aspektem rywalizacji była konstrukcja samego pojazdu, ponieważ od jej masy, stabilności i oporów zależała efektywność jazdy.

Do finału zakwalifikowało się osiem zespołów, które w ciągu 24 godzin musiały skonstruować łazik marsjański z udostępnionych elementów oraz zaprojektować, wykonać i zamocować napęd śmigłowy umożliwiający jazdę po płaskiej powierzchni.

Najważniejszym elementem było przygotowanie modelu numerycznego napędu śmigłowego, który umożliwił wykonywanie symulacji komputerowych, a następnie wydrukowanie najlepszych rozwiązań na drukarkach 3D. Łaziki zostały poddane testom w trzech konkurencjach wyścigowych: sprincie, długodystansowym oraz przejeździe do celu, gdzie liczyła się precyzja i innowacyjność konstrukcji.

Studenci z Rzeszowa zdecydowali, że do tego zadania wykorzystają cztery z sześciu dostępnych kół, co pozwoli zmniejszyć opory toczenia. - Na przygotowanej w ten sposób lekkiej i stabilnej platformie zamontowali silnik napędzający śmigło oraz zestaw baterii. Drużyna miała do dyspozycji także drukarkę 3D, taśmę klejącą i gumki recepturki, które umożliwiły wzmocnienie i dopracowanie konstrukcji tak, aby była stabilna i pozwalała na precyzyjną jazdę po wyznaczonym torze – przekazała Anna Worosz z biura prasowego PRz.

Centralnym elementem całej konkurencji i tym, co zdecydowało o wyniku rywalizacji, było jednak opracowanie napędowego śmigła, które zespół poddał zaawansowanym symulacjom, aby uzyskać jak najwyższą efektywność.

Jak przekazała Anna Worosz, studenci wykorzystali parametryzację i automatyzację w procesie generowania modeli, a następnie przeprowadzili symulacje CFD w środowisku ANSYS, aby znaleźć optymalny kształt. - W testach praktycznych ich rozwiązanie okazało się najskuteczniejsze – po obróbce finalne śmigło ważyło zaledwie 0,7 g i generowało 13,8 g ciągu, a potrafiło przemieścić konstrukcję o masie około 90 g – poinformowała Anna Worosz. (PAP)

al/ zan/