Kryształki wody spadają z górnych warstw atmosfery w niższe, gdzie topnieją. Podobnie dzieje się z kryształkami żelaza we wnętrzach niektórych planet – twierdzą autorzy nowego badania opisanego na łamach magazynu „Geophysical Research Letters”.

W pobliżu granicy żelazowego jądra i płaszcza żelazo, ochładzając się, ma tworzyć kryształy, które spadają w dół, w głąb jądra, gdzie się ponownie topią.

Takie wnioski badacze wyciągnęli na podstawie laboratoryjnych eksperymentów z chłodzoną od dołu kolumną zawierającą wodę (w kolumnie sytuacja była więc odwrócona).

Kiedy dolna warstwa słodkiej wody zamarzała, powstawały w niej kryształy, który unosiły się w górę, gdzie topniały i w postaci cieplejszej wody powracały w dół. Ostatecznie powracająca, cieplejsza woda na tyle ogrzewała dolne warstwy, że cały proces się zatrzymywał. Wtedy ponownie dochodziło do ochłodzenia i ruch ponownie się rozpoczynał.

Wyniki te badacze odnieśli do modeli teoretycznych odnośnie planet i stwierdzili, że podobne zjawisko powinno zachodzić w żelaznych planetarnych i księżycowych jądrach.

Opisany ruch powinien przy tym powodować cykliczne powstanie i zanikanie pól magnetycznych niektórych niedużych planet, takich jak Merkury, a także księżyców, np. Ganimedesa – największego księżyca Jowisza.(PAP)

Marek Matacz

mat/ agt/