Otępienie czołowo-skroniowe jest najczęściej diagnozowane u osób pomiędzy 45. a 65. rokiem życia. Powoduje ono zaburzenia płynności mowy i zmiany zachowania polegające m.in. na zwiększeniu impulsywności, powtarzalności i kompulsywności czy utracie zahamowań. Zwiastującą tę chorobę utratę motywacji i zainteresowania można łatwo przypisać rozleniwieniu, niedoczynności tarczycy lub depresji – piszą autorzy.

W badaniach wzięły udział 304 osoby posiadające wariant genu powodujący otępienie czołowo-skroniowe oraz 296 osób z ich rodziny, które nie posiadały tej mutacji. W momencie rozpoczęcia badań u żadnej z osób nie występowały objawy otępienia.

U osób z mutacją genetyczną występował wyraźnie większy poziom apatii w porównaniu z pozostałymi członkami ich rodzin. Apatia nasilała się bliżej terminu wystąpienia pierwszych objawów demencji.

„Obserwując tę grupę przez wiele lat, stwierdziliśmy, że nawet subtelne zmiany w poziomie apatii zwiastowały pogorszenie funkcji poznawczych, jednak nie na odwrót. Towarzyszyło temu zmniejszenie objętości obszarów mózgu związanych z motywacją i inicjatywą na wiele lat przed oczekiwanym wystąpieniem pierwszych objawów” – mówi Maura Malpetti, autorka badań (DOI: 10.1002/alz.12252).

„Leczenie demencji jest wyzwaniem, jednak im szybsza diagnoza, tym więcej mamy czasu na próbę spowolnienia przebiegu tej choroby” – komentują badacze.(PAP)

koc/ agt/