Inne gatunki są z kolei tylko częściowo społeczne, jako, że współpracują ze sobą tylko na pewnych etapach życia.

Gatunek sidlisza piwnicznego można spotkać pod kamieniami i pniami drzew w europejskich i północnoamerykańskich lasach. Należą oni do częściowo uspołecznionych pająków, a u jego potomstwa zaobserwowano szereg intrygujących zachowań.

Jednorazowo wylęga się 60-130 pająków, które samica karmi jajami. Następnie dokonuje największego poświęcenia: wabi swoje potomstwo do siebie i pozwala im, aby pożarli ją żywcem. Po tym jak umiera pająki formują się w stada na 3-4 tygodnie, po czym następuje ich rozproszenie. Podczas wspólnego egzystowania pająki współpracują ze sobą podczas polowań. Dzięki tej współpracy mają możliwość upolować 20 razy większą od nich ofiarę.

Po zjedzeniu matki dochodzi do kolejnej dziwnej czynności. Pajęcze potomstwo prezentuje zsynchronizowany pokaz. Ich ciała równocześnie wprawiają w drgania pajęczą sieć. Zachowanie to ujawnia się dzień po "uczcie", a wywołane jest pojawieniem się intruza, w postaci owada, który zbliża się do sieci.

Pokaz rozpoczyna pojedynczy pajączek, który kurczy się szarpiąc przy tym sieć. Niemal natychmiast dołącza do niego reszta stada. Ruchy te wprawiają całą sieć w rytmiczne drgania. Prawie 60 procent osobników kurczy się w tym samym momencie. Zjawisko to ma miejsce bardzo często, nawet kiedy potomstwo dojrzeje i teoretycznie jest gotowe do samodzielnych polowań. Fakt, że dochodzi to tego, kiedy do sieci zbliża się duży intruz sugeruje, że jest to mechanizm obronny. Sieć może się drapieżnikowi wydawać dużo większym organizmem niż w rzeczywistości jest stano niedojrzałych pająków.

Badania nad tym, co dzieje się w pajęczej społeczności zostały opublikowane w "Insects Sociaux". NIC

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz