„Powtarzające się uderzenia w głowę zwiększają ryzyko długotrwałych schorzeń neurologicznych, takich jak przewlekła traumatyczna encefalopatia (CTE), problemy poznawcze i behawioralne oraz parkinsonizm - zauważa główny autor badania (http://dx.doi.org/10.1212/WNL.0000000000201158) dr Aaron Ritter z Cleveland Clinic Lou Ruvo Center for Brain Health w Las Vegas. - Jednak nie wiedzieliśmy do tej pory, co dzieje się z ludźmi, którzy niegdyś walczyli, ale skończyli już karierę na ringu. Dobrą wiadomością jest to, że zauważyliśmy pewną poprawę w funkcjach związanych z myśleniem i pamięcią u tych emerytowanych zawodników”.

Na potrzeby badania naukowcy zwerbowali 45 mężczyzn - 44 byłych zawodników MMA, 22 ex-bokserów i i 1 mistrza sztuk walki - którzy od dwóch lat nie brali udziału w żadnych zawodach. Średnia ich wieku wynosiła 32 lata. Grupę kontrolną stanowiła identyczna liczebnie i wiekowo grupa złożona z aktywnych zawodników (17 bokserów, 27 przedstawicieli MMA mieszanych sztuk walki i 1 mistrza sztuk walki). Obie grupy dopasowano nie tylko pod względem wieku, ale także wykształcenia, rasy i liczby odbytych walk.

Przez trzy lata badacze wykonywali skany mózgów wszystkich uczestników. Sprawdzali w ten sposób wydajność ich pracy zarówno na początku, jak i na końcu eksperymentu. Przebadano również krew uczestników pod kątem biologicznego markera uszkodzenia mózgu zwanego łańcuchem lekkim neurofilamentów. Jest to składnik włókien nerwowych, który daje się wykryć we krwi jedynie wtedy, gdy włókna są uszkodzone.

Uczestnicy przeszli też testy mierzące pamięć werbalną, funkcje wykonawcze, szybkość motoryczną i szybkość przetwarzania.

W obszarach pamięci werbalnej, szybkości motorycznej i szybkości przetwarzania, emerytowani zawodnicy wraz z upływem czasu doświadczyli zauważalnej poprawy wyników, podczas gdy wyniki aktywnych zawodników były stabilne lub wykazywały subtelne spadki.

Między emerytowanymi i aktywnymi zawodnikami dostrzeżono również istotne różnice w zdolności do wykrywania szybkich zmian w środowisku i reagowania na nie oraz w czasie potrzebnym na wykonywanie zadań.

Jeśli chodzi o łańcuch lekki neurofilamentów, to u ex-zawodników odnotowano spadek jego poziomu we krwi (między początkiem a końcem badania); u aktywnych sportowców stężenie tego biomarkera pozostawało stabilne.

Naukowcy zmierzyli też grubość mózgu w obszarach, które kontrolują emocje, pamięć i funkcje wykonawcze, czyli np. zdolność do planowania, skupiania się i zarządzania wieloma zadaniami. Spośród 68 analizowanych obszarów 54 regiony miały stale zmieniającą się trajektorię, przy czym pomiary grubości ustabilizowały się u emerytowanych, za to nieznacznie spadły u aktywnych zawodników.

„Wyniki naszego badania sugerują, że u osób zajmujących się sportami walki dochodzi do przywrócenia funkcji poznawczych, kiedy przestają być narażone na powtarzające się uderzenia w głowę” – podsumowuje dr Ritter.

„Potrzebne są jednak kolejne badania, aby ustalić, czy w karierze +wojownika+ następuje taki moment, w którym powrót do zdrowia będzie już niemożliwy lub bardzo mało prawdopodobny. Chcemy też zidentyfikować czynniki, które mogą wskazywać na większe ryzyko rozwoju choroby neurodegeneracyjnej w tej grupie” - dodaje. (PAP)

Katarzyna Czechowicz

kap/ zan/