Bliżej porozumienia bez przemocy

W książce przeczytamy o idei „porozumienia bez przemocy”, której skutkiem ma być - jak pisze autor - stworzenie wysokiej jakości kontaktu z innymi ludźmi i z samym sobą.

Przekonuje, że nasza natura to przyczynianie się do dobra drugiego człowieka, a przemoc bierze się z procesu socjalizacji, któremu jesteśmy poddawani. Autor dowodzi, że sposób myślenia, który jest nam wpajany, mówiący, że człowiek zasługuje na nagrodę lub karę jest przyczyną przemocy. 

Jeśli spojrzeć na to, że każdy człowiek dąży do zaspokojenia swoich potrzeb, to docierając do potrzeby drugiej osoby, łatwo jest uzyskać porozumienie - przekonuje autor książki.

Marshall B. Rosenberg zaleca, by w kontaktach z innymi nie stawiać diagnoz, a mówić bezpośrednio o zachowaniach, nie oceniać. Ścieżką do stosowania "porozumienia bez przemocy" są nasze uczucia, o których trzeba nauczyć się mówić. Jak zaznacza, „przyczyną naszych uczuć nie są zachowania innych ludzi, tylko nasze potrzeby”.
Sporo miejsca Rosenberg poświęca temu, jak stosować prośby, aby nie były to żądania skierowane do innych. Przyznaje, że sam pracuje w miejscach, gdzie są np. wojny domowe i spotkał się z pytaniem: jak mam żyć z moim sąsiadem, skoro zabił moją rodzinę?

W praktycznym stosowaniu jego metody ważne jest nawiązanie empatycznego kontaktu z drugą osobą. Czytelnik znajdzie sposoby, jak to zrobić i propozycje ćwiczeń. Tym co zbliża nas do "porozumienia bez przemocy" jest umiejętność myślenia i poznawania swoich potrzeb, jak również potrzeb innych.

Inspirujące są opisane przez autora książki historie z jego pracy nad rozwiązywaniem konfliktów w różnych zakątkach na świecie. Nauczał metody porozumienia bez przemocy np. przedstawicieli zwaśnionych plemion w Nigerii albo szefów gangów ulicznych w Ameryce.

Pokazuje, że ludzie Ci przyznali, że nie potrzebna jest broń, aby rozwiązywać konflikty, jeśli posiada się umiejętność rozpoznawania potrzeb obu stron. Na pewno te pozytywne przykłady napawają optymizmem i nadzieją. Miałam jednak wrażenie, że nie jest to droga ani łatwa, ani prosta i wymaga przede wszystkim na początku skonfrontowania się z własnymi uprzedzeniami wobec osób stosujących przemoc, więźniów, czy „terrorystów” i zmiany języka.

Sam autor przytacza w kilku miejscach swoje zmagania, kiedy uczył się "porozumienia bez przemocy" i próbował metodę zastosować w relacji ze swoim synem. Wymagało to od niego wiele pracy i oduczenia się schematów, w których funkcjonował: oceniania innych, diagnozowania itp.

To książka dla psychologów, mediatorów, pedagogów, ale także rodziców i wszystkich zainteresowanych pokojowym rozwiązywaniem wszelakich konfliktów.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa „Czarna Owca”.

Anna Mikołajczyk-Kłębek