Naukowcy pod kierunkiem Seena Fazela z University of Oxford (Wielka Brytania) doszli do takich wniosków analizując narodowe rejestry, w których zebrano dane na temat ponad 1 mln pacjentów urodzonych w latach 1932-1995. Wszyscy mieli zdiagnozowaną bądź chorobę przewlekłą płuc, bądź chorobę układu krążenia albo cukrzycę. Ponad jedna czwarta pacjentów miała zdiagnozowane jakieś zaburzenie psychiczne, a większość jeszcze przed wystąpieniem niezakaźnej choroby przewlekłej.

W ciągu pięciu lat od diagnozy 7 proc. osób objętych badaniem zmarło z jakiejś przyczyny, a 0,3 proc. z powodu samobójstwa. Naukowcy wyliczyli, że współwystępowanie z niezakaźną chorobą przewlekłą choroby psychicznej miało związek z ponad dwukrotnie większą śmiertelnością z różnych przyczyn w porównaniu z pacjentami bez choroby psychicznej. Aby wykluczyć rodzinne czynniki ryzyka zgonu porównywano pacjentów z rodzeństwem bez choroby psychicznej. Okazało się, że zależność między chorobą psychiczną a przedwczesnym zgonem, również z powodu samobójstwa utrzymywała się.

Na przykład, w grupie osób nadużywających substancji psychoaktywnych ryzyko zgonu było wyższe od 8,3 do 9,9 razy, niż u rodzeństwa nienadużywającego tych substancji. Z kolei występowanie depresji wiązało się z wyższym ryzykiem zgonu od 5,3 do 7,4 razy.

Zdaniem naukowców ograniczeniem badania był fakt, że w rejestrach figurują pacjenci z chorobą psychiczną zdiagnozowaną w opiece specjalistycznej, dlatego chorzy niezdiagnozowani lub ci, którzy cierpią na mniej nasilone zaburzenia psychiczne, mogli zostać pominięci.

Jak przypominają autorzy pracy (https://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.1003864), niezakaźne choroby przewlekłe są związane z wyższym ryzykiem zgonu. Najnowsza praca potwierdza, że zaburzenia psychiczne dodatkowo zwiększają to ryzyko. Dlatego lepsze diagnozowanie, leczenie i monitorowanie stanu pacjentów z chorobą przewlekłą i współwystępującą chorobą psychiczną, może obniżyć ryzyko ich zgonu. (PAP)

Autorka: Joanna Morga

jjj/ agt/