Naukowcy z Joslin Diabetes Center w Bostonie prowadzili badania na dwóch grupach myszy odzwierciedlających dwie główne przyczyny hiperglikemii u ludzi.

Pierwsza grupa karmiona była pożywieniem o wysokiej zawartości cukru i tłuszczów nasyconych. W przypadku drugiej wprowadzono modyfikację genetyczną zmniejszającą produkcję insuliny, co prowadziło do utrzymywania się podwyższonego poziomu cukru we krwi, przy spożywaniu standardowej karmy i normalnej masie ciała.

Obie grupy gryzoni biegały w kołowrotku tyle samo czasu co grupa kontrolna o niższym poziomie cukru we krwi, jednak ćwiczenia nie przyniosły takiego samego rezultatu. Myszy z grupy kontrolnej w znacznie większym stopniu zwiększyły swoją wydolność aerobową. Badacze zaobserwowali ponadto, że mięśnie szkieletowe myszy z hiperglikemią nie adaptowały się do wysiłku w ten sam sposób co mięśnie gryzoni z grupy kontrolnej.

„Dzięki regularnym ćwiczeniom, takim jak bieganie czy pływanie, wzrasta wydolność tlenowa włókien mięśniowych. Powstają także nowe naczynia krwionośne pozwalające skuteczniej dostarczać mięśniom tlen. Wszystko to sprawia, że z czasem wysiłek przychodzi nam z mniejszym trudem. Wysoki poziom cukru we krwi zapobiega tym procesom poprzez modyfikację białek w macierzy pozakomórkowej i blokuje proces tworzenia się nowych naczyń” – mówi dr Sarah Lessard, autorka analizy.

„Choć trening nie poprawił wydolności aerobowej gryzoni z hiperglikemią, inne korzyści, takie jak zmniejszenie tkanki tłuszczowej czy poprawa metabolizmu glukozy, wciąż były widoczne” – dodaje badaczka.

Źródło: DOI: 10.1038/s42255-020-0240-7 (PAP)

koc/ ekr/