W badaniu uczestniczyli mieszkańcy nikaraguańskich wiosek o podobnej sytuacji materialnej i zbliżonym dostępie do żywności i edukacji, ale zróżnicowanym dostępie do telewizji. Część Nikaraguańczyków oglądała bowiem telewizję regularnie, w tym opery mydlane, filmy akcji, teledyski lub wiadomości, a część – ze względu na brak prądu lub pieniędzy na wykup abonamentu – właściwie nie miała styczności z tym medium.

Badani generalnie nie mieli dostępu do kolorowych magazynów, internetu czy smartfonów.

Naukowcy z kilku ośrodków badawczych, m.in. Uniwersytetu w Durham (W. Brytania) i Uniwersytetu Autonomicznych Regionów Wybrzeża Karaibskiego Nikaragui, pokazywali im wizerunki kobiecych sylwetek o różnym wskaźniku masy ciała (BMI). Prosili uczestników o ocenę atrakcyjności prezentowanych obrazów.

Okazało się, że badani, którzy oglądali więcej telewizji, woleli szczuplejsze kobiety. Im więcej wpatrywali się oni w szklany ekran, tym bardziej podobały im się panie o mniejszym wskaźniku masy ciała.

„Wyniki naszego badania jasno pokazują, że postrzeganie atrakcyjności łatwo ulega zmianom i jest zależne od tego, co jest dla nas wizualnie dostępne” – komentuje dr Tracey Thornborrow z Uniwersytetu w Lincoln (W. Brytania).

„Magnaci reklamowi i telewizyjni powinni mieć moralną odpowiedzialność, by pokazywać aktorów, prezenterów i modelów wszelkich kształtów i rozmiarów, i unikać stygmatyzowania obfitszych sylwetek” – dodaje główna autorka badania (https://www.dur.ac.uk/research/news/item/?itemno=40631) prof. Lynda Boothroyd z Wydziału Psychologii Uniwersytetu w Durham.

Opis przedsięwzięcia zamieszczono na łamach „Journal of Personality and Social Psychology”. (PAP)

ooo/ zan /