Wyniki badania publikuje czasopismo „Brain”.

Urojeniowe zespoły błędnej identyfikacji (DMS) to rzadkie zaburzenia. Polegające na tym, że cierpiący na nie pacjent ma wrażenie, iż osoby, przedmioty lub miejsca znajdujące się w jego otoczeniu zmieniły lub straciły swoją tożsamość (np. zostały podmienione).

"Przez długi czas pozostawało tajemnicą, w jaki sposób mózg generuje tak skomplikowane objawy. My wykazaliśmy, że powstają one na skutek zmian połączeń w mózgu. Poprzez uszkodzenie specyficznego fragmentu mózgu można zakłócić działanie czujnika familiarności (znajomości) oraz czujnika realności, co prowadzi do dziwacznych złudzeń. Zrozumienie podłoża tych urojeń może stanowić istotny krok w drodze do wyleczenia" – mówi jeden z badaczy Michael D. Fox.

Naukowcy przeanalizowali strukturę mózgu u 17 pacjentów z urojeniowymi zespołami błędnej identyfikacji i porównywali ją z danymi pochodzącymi z atlasu neurologicznego.

Doszli do wniosku, że wszyscy pacjenci posiadali uszkodzoną część mózgu, która była funkcjonalnie połączona z korą leżącą pomiędzy hipokampem a płatem ciemieniowym, za tylną częścią ciała modzelowatego (retrosplenial cortex), uznawaną za siedlisko poczucia familiarności.

U 16 spośród 17 pacjentów wykryli też uszkodzenia w obrębie prawej brzusznej części kory czołowej, która jest odpowiedzialna za ocenę poglądów i przekonań.

"Uszkodzenia powodujące wszystkie typy urojeń były powiązane z rejonem kontrolującym wierzenia i przekonania. Jednak tylko uszkodzenia wywołujące urojenia błędnej identyfikacji były powiązane z rejonem odpowiedzialnym za poczucie znajomości. Z tego wniosek, że do powstania na przykład zespołu Capgrasa (kiedy pacjentowi wydaje się, że jego bliscy zostali podmienieni na identycznie wyglądających obcych – PAP) potrzeba uszkodzeń obu rejonów mózgu" – podsumowuje R. Ryan Darby, koordynator badania. (PAP)

ooo/ zan/