Maksimum termiczne na przełomie epoki paleocenu i eocenu było najbardziej znaczącym i gwałtownym zaburzeniem klimatu w erze kenozoicznej (od ok. 66 mln lat temu do teraz). Jego przyczyny do dziś są przedmiotem sporów, a zarazem wielkiego zainteresowania wśród naukowców - bo dzięki zrozumieniu PETM bliżej można by zrozumieć wpływ globalnego ocieplenia, które odczuwamy dziś.

Wśród powodów rozpoczęcia PETM wymienia się katastrofalną działalność wulkanów, erupcje skał kimberlitowych czy właśnie uderzenie komety. Na przełomowe odkrycie potwierdzające tę ostatnią koncepcję napotkali naukowcy w czasie badań przekroju szelfu morskiego z czasów PETM na Nizinie Atlantyckiej na wschodnim wybrzeżu USA.

Produktem zderzenia z Ziemią jakiegoś ciała niebieskiego są niewielkie szklane kulki - przekonuje w publikacji w "Science" Morgan Schaller z Rutgers University, kierownik zespołu, który znalazł te niewielkie formy.

Szklane kulki, które są koronnym dowodem na uderzenie ciała niebieskiego w Ziemię, są bardzo małe - ich wielkość waha się od 65 do 500 mikrometrów, zatem są nawet wielokrotnie mniejsze nawet od grubości włosa ludzkiego. Powstały ze skał, stopionych pod wpływem bardzo wysokiej temperatury, towarzyszącej uderzeniu.

Zdaniem naukowca trudno jest jednak przesądzać, czy paleoceńsko-eoceńskie maksimum termiczne miało jakiś związek z uderzeniem. (PAP)

szz/ zan/