Kamienny posąg odkryto w poł. XIX wieku w rzece Zbrucz w pobliżu wsi Liczkowce (obecna Ukraina). Posąg przypomina kształtem egipskie obeliski - to prostopadłościenny słup, którego boki pokryte są trzema pasmami przedstawień figuralnych, kojarzonymi najczęściej przez archeologów i religioznawców z przedstawieniami bogów. Zwieńczenie posągu składa się z czterech połączonych ze sobą głów ludzkich osadzonych na krótkich szyjach. Nakrywa je wspólne nakrycie głowy - przypominające kapelusz.

Do posągu szybko przylgnęło miano „Światowida” – jednego z głównych bóstw Słowian. Nazwa nie jest wiążąca i ostateczna - takim mianem posąg nazwali XIX-wieczni odkrywcy. Niestety do dziś nawet okoliczności jego wydobycia są niejasne. Obecnie jest on ozdobą zbiorów i symbolem Muzeum Archeologicznego w Krakowie, a także znakiem pogańskiej przeszłości Słowian i współczesnych rodzimowierców.

Mimo że rzeźba badana jest od dawna, ciągle budzi zainteresowanie uczonych. Wciąż skrywa wiele tajemnic i przysparza problemów z interpretacją. Nawet określenie wieku zabytku jest trudne, chociaż naukowcy skłaniali się najczęściej ku X w. lub przełomowi IX/X wieku. O samym Światowidzie, o końcu wiary pogańskiej i o początkach chrześcijaństwa u Słowian, a także o tym, jak Światowid jest wykorzystywany obecnie opowie w czasie wykładu Radosław Liwoch.

Spotkanie odbędzie się 17 marca (o godz. 17.00 w Muzeum Archeologicznym w Krakowie przy ul. Poselskiej 3. Wstęp wolny.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/