Umiejętność naśladowania zlokalizowana w dwu półkulach mózgu

Rys. Fotolia
Rys. Fotolia

Umiejętność naśladowania ruchu i gestów innych osób składa się z kilku elementów, zlokalizowanych w dwu półkulach mózgu – dowodzą naukowcy na łamach pisma „Neuropsychologia”.

Uczymy się przez naśladownictwo. Dotyczy to takich czynności, jak chociażby chodzenie, granie na instrumencie czy różne sporty. Z punktu widzenia neurologii kluczową rolę w procesie naśladownictwa odgrywają tzw. neurony lustrzane w mózgu, dzięki którym możemy lepiej wczuwać się w innych.

Najnowsze badania dowodzą, że w procesie naśladownictwa cudzych czynności (ruchu, gestów itp.) zaangażowane są przynajmniej dwa elementy, każdy związany z inną półkulą mózgu.

Po urazie mózgu, spowodowanym np. udarem, pacjenci mogą odczuwać trudność w naśladowaniu gestów i ruchu innych osób (apraksja). Takie przypadki badane są przynajmniej od początku XX w. i doczekały się sporej dokumentacji.

Tego rodzaju uszkodzenia mózgu sprawiają szczególne problemy podczas rehabilitacji, ponieważ pacjent nie jest w stanie naśladować ruchów lekarza czy fizjoterapeuty.

Wielu naukowców sądzi, że dominującą rolę odgrywa tu lewa półkula mózgu, ponieważ ten problem często pojawia się przy okazji uszkodzeń w tej półkuli.

Pytanie jednak, w jaki sposób można wyjaśnić istnienie pewnego odsetka pacjentów z taką apraksją, ale z uszkodzeniami wyłącznie w prawej półkuli. W ramach najnowszych badań naukowcy postanowili rozwikłać tę zagadkę.

Naukowcy z włosko-niemieckiego zespołu przyjęli wstępnie, że naśladownictwo zakłada dwa różne zadania: naśladowanie motoryki oraz przestrzeń, w której odbywa się ruch. Kiedy chcemy naśladować ruch ciała innej osoby, nie powtarzamy po prostu jej działania, ale musimy niejako przenieść je na własne ciało, jak w lustrze.

Badano 20 pacjentów z uszkodzeniami wyłącznie w prawej lub wyłącznie lewej półkuli mózgu oraz grupę kontrolną.

Z badań wynikło, że istnieje zasadnicza różnica pomiędzy tym, co pacjenci widzą, a tym, co potrafią wykonać. Zdaniem badaczy, w zależności od uszkodzonej półkuli, niektórzy mieli problem z właściwym postrzeganiem ruchu drugiej osoby, inni zaś raczej z jego odwzorowaniem.

Jak podsumowują badacze, uszkodzenia w lewej półkuli zaburzały postrzeganie ruchu, natomiast uszkodzenia w prawej – przenoszenie go na własne ciało.(PAP)

krx/ agt/

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

  • Fot. Adobe Stock

    Zastrzyk na zawał

  • Fot. Adobe Stock

    WHO: szczepienia zapobiegły 154 mln przedwczesnych zgonów w ostatnich 50 latach

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

newsletter

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera