Sztuka naskalna to temat, który nieczęsto eksponowany jest na muzealnych wystawach. Zaprezentowane ryty powstawały od późnej epoki kamienia po czasy współczesne. Są to obrazy wyryte na skałach, czyli tzw. petroglify, które, w zależności od epoki, wykonywane były przy pomocy różnych narzędzi i na różne sposoby. Zmieniały się także tematy przedstawień, dzięki czemu repertuar odnajdowanych przez badaczy obrazów jest niezwykle szeroki i ciekawy.

Kuratorem wystawy „Wyspa na morzu piasku. Petroglify w Oazie Dachla na Pustyni Zachodniej w Egipcie” jest Paweł Polkowski, który zajmuje się badaniem rytów naskalnych w ramach Pracowni Sztuki Naskalnej w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu. Naukowiec jest jednocześnie doktorantem na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

„Moim celem jest nie tylko przybliżenie zwiedzającym różnorodnych przedstawień, stylów i technik ich wykonywania, a także twórców prezentowanych obrazów, lecz także zachęcenie ich do próby wcielenia się w rolę badaczy sztuki naskalnej” – wyjaśnia Paweł Polkowski.

Jednym z zadań przewidzianych dla gości muzeum jest próba interpretacji sztuki naskalnej, którą można obejrzeć na wielkoformatowych fotografiach lub dotknąć wiernych kopii skał z rytami. Podpisy, które na normalnych wystawach muzealnych są od razu widoczne, tym razem zasłonięto. Dla zwiedzających przygotowano specjalne formularze, w których mogą podzielić się własnymi spostrzeżeniami, a dopiero potem odczytać interpretację specjalistyczną.

Badania sztuki naskalnej mają w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu długą tradycję. Ich inicjatorem był wieloletni dyrektor tej instytucji – prof. Lech Krzyżaniak. Już w 1981 roku naukowiec przeprowadził rekonesans badawczy w rejonie słynnego z unikalnych petroglifów płaskowyżu Tassili w Algierii. Natomiast od 1986 roku prof. Krzyżaniak rozpoczął regularną współpracę z kanadyjską ekspedycją działającą w oazie Dachla, którą obecnie kontynuuje Paweł Polkowski.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/