Próbując zlokalizować i pobudzić komórki mózgu odpowiedzialne za motywację, zespół Melissy Warden ze Stanford University w Kalifornii (USA) wprowadził elektrody do dwóch obszarów mózgu, uważanych za kontrolujące odczucia. Następnie umieszczono zwierzęta w zbiorniku z wodą, z którego nie było wyjścia.

Zanurzone w wodzie szczury pływały w kółko, poszukując drogi ucieczki. Po pewnym czasie poddawały się i unosiły bezwładnie. Czasami później próbowały jeszcze raz.

Chociaż aktywność kory przedczołowej przyśrodkowej szczurów miała związek z ich ruchami, wydawało się, że niektóre neurony mogą być powiązane z motywacją. Stawały się bowiem nieaktywne u szczurów, które przestały już pływać, natomiast zachowywały aktywność u pozostających w spoczynku szczurów poza zbiornikiem.

By sprawdzić, czy da się poprawić poziom motywacji, naukowcy genetycznie zmodyfikowali inną grupę szczurów. W ich neuronach występowało reagujące na światło białko. Następnie wszczepiono zwierzętom kabel światłowodowy do innej części mózgu - jądra grzbietowego szwu. Jądro to zwykle odbiera sygnały z "motywacyjnego" obszaru kory przedczołowej przyśrodkowej. Oświetlanie jądra szwu krótkimi błyskami światła sprawiało, że szczury pływały w kółko przez dłuższy czas, co sugeruje, że miały większą motywację do znalezienia wyjścia.

Naukowcy mają nadzieję, że ich prace przyczynią się do znalezienia lepszych sposobów leczenia obserwowanego u chorych na depresję braku motywacji. (PAP)

pmw/ agt/