Góralki to ssaki mniej więcej rozmiarów królika. Wyglądem przypominają nieco duże świnki morskie. Choć bywają mylone z gryzoniami (choćby ze względu na duże, stale rosnące siekacze), w rzeczywistości to ssaki kopytne, spokrewnione między innymi ze słoniami i żyjącymi w wodzie diugoniami. Przed milionami lat duże gatunki góralków były dominującymi ssakami roślinożernymi w północnej Afryce, jednak nie wytrzymały konkurencji ze strony antylop.

Współczesne góralki żyją w Afryce i na Środkowym Wschodzie wśród skał i gałęzi drzew, w czym pomagają im podeszwy stóp, działające jak przyssawki. Tworzą duże grupy rodzinne, którym przewodzi dominujący samiec.

Góralki wyróżniają się szerokim repertuarem wydawanych odgłosów - chrząkań, pisków i okrzyków. Samce śpiewają skomplikowane "piosenki", mogące trwać wiele minut, jednak podzielone na 10-20 sekundowe "zwrotki".

Teraz zespół Arika Kershenbauma z uniwersytetu w Hajfie (Izrael) odkrył, że szyk nut w tych piosenkach ma znaczenie, co sugeruje obecność składni. W dodatku góralki z różnych regionów mają rozmaite "dialekty". Odkrycie pozwala zaliczyć te ssaki do niewielkiej i różnorodnej grupy zwierząt, które sprawnie się komunikują - takich jak naczelne, walenie, ptaki, świstaki i nietoperze.

Jednak pieśni góralków prawdopodobnie nie mają dającego się odczytać znaczenia - ich skomplikowanie ma raczej wskazywać na zdrowie i sprawność samca. Ponieważ dominujący samiec jest wzorem i inspiracją dla młodzieży, która kopiuje jego repertuar, pojawiają się i utrzymują piosenki typowe dla konkretnej grupy i obszaru.

PAP - Nauka w Polsce

pmw/ agt/bsz