Jak przypomina prowadzący badania dr Josef Shargorodsky z Massachusetts Eye and Ear Infirmary oraz Brigham and Women\\'s Hospital w Bostonie, wcześniejsze doświadczenia na zwierzętach sugerowały, że ekspozycja na metale ciężkie, w tym ołów, arsen, kadm i rtęć, może przyczyniać się do utraty słuchu.

Jego zespół sprawdzał, czy podobną zależność uda się zaobserwować wśród młodzieży. Badania przeprowadzono wśród ponad 2,5 tys. nastolatków w wieku 12-19 lat. Wszystkim przebadano słuch oraz oznaczono stężenie metali ciężkich w próbkach krwi i moczu.

U około jednej piątej z nich stwierdzono upośledzenie słuchu, gdyż nie byli oni w stanie słyszeć dźwięków o natężeniu 15 decybeli (co odpowiada szeptowi) lub cichszych.

Analiza wykazała, że nastolatki z najwyższym poziomem ołowiu we krwi - 2 mikrogramy na decylitr (100 ml) lub więcej - częściej miały osłabienie słuchu. 31 proc. z nich nie zaliczyło testów słuchowych, podczas gdy w grupie młodzieży mającej niższe stężenie ołowiu we krwi, tj. mniej niż 1 mikrogram na decylitr, odsetek ten wyniósł 17 proc.

Co ciekawe, w najnowszych badaniach, poziom ołowiu we krwi większości dzieci z zaburzeniami słuchu mieścił się w normie. W USA została ona ustalona przez Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) w Atlancie na poniżej 10 mikrogramów na decylitr.

Naukowcy nie zaobserwowali, by inne analizowane metale ciężkie - kadm, arsen i rtęć miały wyraźny związek z utratą słuchu. "Jednak to, że nie wykazaliśmy takiego związku nie oznacza jednak, iż są one bezpieczne" - komentuje dr Shargorodsky.

Jak ocenia badacz, wyniki jego zespołu nie dowodzą jeszcze, że wyższe stężenia ołowiu w środowisku powodują problemy ze słuchem u nastolatków. Na ich podstawie nie można bowiem ustalić zależności przyczynowo-skutkowej.

Jednak inni naukowcy, nie zaangażowani w najnowsze badania podkreślają, że narażenie na ołów powiązano już wcześniej z zaburzeniami słuchu u osób starszych. Metal ten może bowiem przenikać do mózgu i zakłócać transmisję oraz przetwarzanie bodźców dźwiękowych.

Sung Kyun Park z University of Michigan w Ann Arbor zwraca uwagę, że choć poziom ołowiu w środowisku znacznie obniżył się w ostatnich kilku dekadach to metal ten ciągle jest obecny w farbach użytych do malowania niektórych starych domów, w glebie i czasami w wodzie kranowej.

Park oraz dr Shargorodsky zgadzają się, że stężenie ołowiu we krwi dzieci mieszczące się w granicach obecnej normy w USA może być mimo wszystko ryzykowne dla zdrowia.

W rozmowie z serwisem Reuters Health Park ocenił, że obecna norma jest za wysoka, by mogła chronić najmłodszych przed utratą słuchu.

Jest to o tyle istotne, że zaburzenia słuchu u dzieci i młodzieży mogą spowalniać ich rozwój oraz utrudniać kontakty z rówieśnikami.

Dlatego naukowcy amerykańscy proponują, by nowa norma stężenia ołowiu we krwi dla dzieci wynosiła 2 mikrogramy na decylitr.

Jak ocenia dr Frank Lin badający problemy ze słuchem z Johns Hopkins School of Medicine w Baltimore, najnowsze badania zdecydowanie dostarczają argumentów za obniżeniem akceptowanego obecnie stężenia ołowiu u dzieci.

PAP - Nauka w Polsce

jjj/ ula/ tot/