Choć te morskie ssaki wydają się doskonale znosić oczekiwanie na potomstwo, to jednak okazuje się, że sporo w ciążę inwestują – wynika z badania przeprowadzonego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz. Badacze dowiedli, że maksymalna prędkość samic delfina butlonosego spada o połowę, kiedy są bliskie rozwiązania.

Prowadząca badanie dr Shaw Noren z Instytutu Nauk o Morzu Uniwersytetu Kalifornijskiego początkowo zainteresowana była, jak potomstwo delfinów uczy się pływać. Jednak kiedy nurkowała z tymi zwierzętami na Hawajach i filmowała ich zachowanie, zafascynowało ją, jak samice radzą sobie z trudami ciąży.

Zarejestrowała ponad 30 godzin materiału z dwiema samicami. Zaczęła analizować ich zachowanie na 10 dni przed porodem, a skończyła, kiedy potomstwo miało dwa lata. W ciągu 12 miesięcy ciąży na podbrzuszu samic wykształca się charakterystyczne wybrzuszenie. Dr Noren postanowiła sprawdzić, jak wpływa to na ich poruszanie.

„Kiedy ciężarne zwierzę pływa z prędkością 1,7 metra na sekundę, ma taki sam opór jak delfin nie będący w ciąży, który pływa z prędkością 3,4 metra na sekundę”. Kiedy Noren przyglądała się ruchom samic, odkryła, że aby poradzić sobie z siłą oporu ciężarne zmniejszają kąt, pod jakim machają w górę i w dół ogonem.

„Samice będące w ciąży redukują ten ruch o 13 proc. – opisała badaczka. – Może być to spowodowane faktem, że płód znajduje się w końcowej części ich ciała, więc napięcie podbrzusza wymusza płytsze ruchy”. To znacznie zmniejsza ich prędkość. Przyszłe matki mogą płynąć maksymalnie z prędkością 13 km/godz., podczas gdy normalnie delfiny osiągają 22 km/godz.

Dla porównania, prędkość, z jaką goni ofiarę orka – jeden z wrogów delfinów – może wynosić od 14 do 30 km/godz. „Dlatego ciężarny delfin może stać się łatwym łupem” – powiedziała Noren.

Dr William Sellers z brytyjskiego University of Manchester komentując wyniki badania zauważył, delfiny mają doskonale opływowe ciało, więc każda zmiana w ich kształcie musi mieć wpływ na poruszanie.

PAP - Nauka w Polsce

mrt/ tot/ bsz