Obecne metody wzbogacania uranu (czyli oddzielania łatwo rozszczepialnego izotopu 235U od nieprzydatnego do budowy bomb 238U) wymagają dużych, trudnych do ukrycia instalacji - na przykład tysięcy wirówek.

O ile uran uzyskany z rudy zawiera 0,7 proc. 235 U, to paliwo jądrowe powinno go zawierać co najmniej 3,6 proc., by mogło być użyte w reaktorze. Uran na bomby musi mieć co najmniej 20 proc. izotopu 235, a to wymaga jeszcze więcej energii i środków. Państwu, które wzbogaca uran, trudno ukryć ten fakt przed międzynarodowymi inspektorami i satelitami szpiegowskimi.

Nowe metody, które wykorzystują do wzbogacania uranu lasery są znacznie łatwiejsze do ukrycia. Koncern General Electric - Hitachi buduje w Wilmington (Północna Karolina, USA) laserową instalację, zdolną do wyprodukowania ponad 1000 ton wzbogaconego paliwa jądrowego rocznie.

Różnica masy pomiędzy uranem-235 a uranem-238 sprawia, że ich atomy inaczej absorbują światło. Można więc skonstruować laser o takiej długości fali, która będzie pochłaniana przez U-235, a nie przez U-238. Pobudzone atomy U-235 łatwo oddzielić od U-238 za pomocą reakcji chemicznych. Metod laserowa jest wydajniejsza i wymaga dużo mniej energii, jednak jej szczegóły nie zostały upublicznione.

Idea laserowego rozdzielania izotopów powstała jeszcze w latach 60. ubiegłego wieku, a pierwsze duże projekty zaczęto w USA realizować w latach 70. Wówczas jednak było to rozwiązanie niepraktyczne. Obecna technologia jest oparta na osiągnięciach australijskiej firmy Silex sprzed 10 lat. Koncern General Electric - Hitachi kupił licencję od Silexa i opracował szczególnie wydajne lasery, nadające się do przemysłowego wykorzystania.

Ponieważ nowa technologia wymaga mniej energii, instalacja może być mniejsza i bardziej oddalona od źródeł energii, a co za tym idzie - trudniejsza do wykrycia przez satelity.

PAP - Nauka w Polsce

pmw/ agt/bsz