Siarkowodór (H2S) jest w wyższych stężeniach trujący. W warunkach naturalnych występuje na bagnach, w gorących źródłach i wulkanach, a w niewielkich ilościach - także w organizmach zwierząt i ludzi. Cięższy od powietrza siarkowodór, zbierający się w kanałach ściekowych czy studzienkach kanalizacyjnych spowodował wiele wypadków śmiertelnych (wytwarzają go bakterie rozkładające odpadki organiczne).

W ostatnich latach wykazano między innymi, że siarkowodór może obniżać ciśnienie krwi, a nawet odgrywa ważną rolę w procesie erekcji.

Zespół doktora Csaby Szabo z University of Texas Medical Branch w Galveston badał oddziaływanie siarkowodoru na komórki ludzkiego śródbłonka (warstwy wyściełającej naczynia krwionośne) oraz na stan zdrowia chorych na cukrzycę szczurów.

Komórki śródbłonka poddano działaniu cukru w stężeniu odpowiadającym jego poziomowi u osoby chorej na cukrzycę. W rezultacie pojawiły się duże ilości szkodliwych wolnych rodników i komórki zaczęły obumierać. Niski poziom siarkowodoru przyspieszał ten proces, podczas gdy wysoki poziom wykazywał działanie ochronne.

Naukowcy wykazali, że u szczurów chorych na cukrzycę poziom siarkowodoru we krwi był niższy niż u zdrowych zwierząt. Co więcej, trwająca miesiąc kuracja siarkowodorem poprawiła funkcjonowanie ich naczyń krwionośnych.

Występujące w przebiegu cukrzycy zmiany w drobnych naczyniach krwionośnych prowadzą do wielu powikłań, - chorób oczu, serca, nerek, a także prowadzących często do amputacji owrzodzeń stóp. Jednak ewentualne stosowanie siarkowodoru w leczeniu cukrzycy nie będzie łatwe ze względu na toksyczność tego związku.

PAP - Nauka w Polsce

pmw/ tot/bsz