Naukowcy z University of Utah w Stanach Zjednoczonych badali chemiczne izotopy w glebie na terenie wschodniej Afryki, w celu odpowiedzi na pytanie o charakter roślinności, który dominował w krajobrazie stanowiącym środowisko życia przodków człowieka.

Od ponad stu lat toczy się w nauce spór o to, czy człowiek ewoluował na sawannie.

Jak wyjaśnia współautor artykułu, geochemik Thure Cerling, naukowcy wyliczyli, ile zacienionych obszarów było w środowisku przodków człowieka.

Najnowsze badania oparte są na analizie 3 tys. próbek gleby ze wschodniej Afryki, w których mierzono zawartość specyficznych izotopów węgla, charakterystycznych dla traw lub lasów. Naukowcy połączyli badania fizykochemiczne z analizą zdjęć satelitarnych.

Zdaniem naukowców, od sześciu mln lat wschodnia Afryka pokryta była sawanną poprzetykaną kępami drzew. Naukowcy dowodzą, że otwarte przestrzenie dominowały wszędzie tam, gdzie odkopywano skamieniałości kluczowe dla rekonstrukcji ewolucji człowieka i jego przodków.

"Gdziekolwiek znajdujemy ślady przodków człowieka, tam też znajdujemy dowody na istnienie otwartych habitatów podobnych do sawanny" - wyjaśnia Cerling.

Zdaniem Cerlinga, nawet Ardipithecus sprzed 4.3 mln lat, mimo że żył w leśnym środowisku, to jednak żywił się na sawannach, o czym świadczą komponenty traw w jego diecie.

Oznacza to, że spędzał czas na sawannie, gdzie zdobywał pożywienie, "chyba że brał jedzenie na wynos" - żartuje Cerling. Ten wybitny naukowiec, specjalizujący się w badaniu śladowych ilości izotopów, znany jest ze stwierdzenia "dajcie mi ludzki włos, a powiem wam, gdzie przebywał jego właściciel".

PAP - Nauka w Polsce

krx/ tot/bsz