Glukometr był nieco bardziej rozbudowanym, posiadającym pamięć, modelem komercyjnego urządzenie służącego do codziennych pomiarów cukru we krwi dla cukrzyków. Zespół naukowców z University of Illinois pod kierownictwem prof. Yu Xiang i Yi Lu zmodyfikował go tak, aby pomiar koncentracji glukozy we krwi umożliwiał pomiary także innych substancji.

W tym celu próbki krwi, pobieranej od użytkownika, dodawane są mikrocząstki magnetyczne o kształcie kulek, zawierające inwertazę - enzym służący w przemianie sacharozy do glukozy oraz fragment DNA wiążący się z oznaczaną substancją. Kiedy wykrywana substancja zwiąże się z DNA, z mikrocząstek uwalniana jest inwertaza. Ilość uwalnianej inwertazy zależy od ilości substancji oznaczanej i co za tym idzie - tempa łączenia się z DNA - im jest dłuższe, tym więcej inwertazy się uwalnia.

Następnie w ten sposób powstały roztwór poddawany jest działaniu pola magnetycznego, usuwającego nadmiar niewykorzystanych mikrocząstek magnetycznych z inwertazą. Potem dodawana jest do niego sacharoza. Inwertaza dokonuje jej przemiany w glukozę, która służy jako znacznik - im więcej glukozy w roztworze, tym więcej znajduje się w nim oznaczanej substancji. Ilość glukozy mierzy standardowy miernik glukometru.

Zmodyfikowany przez uczonych glukometr może wykrywać we krwi ślady kokainy, nasercowej adenozyny, interferonu - białka pojawiającego się przy zakażeniach wirusowych i bakteryjnych oraz uranu. Według wynalazców takie tanie laboratorium w glukometrze może zastąpić drogie odczynniki i mierniki w krajach III Świata. 

PAP - Nauka w Polsce

mmej/ tot/bsz