Okazało się, że zmiany te odegrały ważną rolę. Naukowcy twierdzą jednak, że na ostateczne wymarcie tego gatunku na kontynencie wpływ miała również ekspansja człowieka i zmiany wśród roślinożerców.

"Zmiany klimatyczne w przeszłości nie były bezpośrednio odpowiedzialne za wymarcie hieny cętkowanej w południowej Europie. Był to jednak jeden z czynników" - powiedziała autorka badań, naukowiec z National Museum of Natural Sciences, Sara Varela.

Zgodnie z badaniami populacja hieny w Afryce i Europie została rozdzielona podczas największego zlodowacenia. Warunki klimatyczne w południowej Europie 21 tys. lat temu były ekstremalne dla tego gatunku.

W tym czasie klimat europejski przechodził drastyczne zmiany, takie jak ekspansja człowieka i zwierząt roślinożernych. Według specjalistów przetrwanie hien mogło być narażone przez kombinacje tych trzech czynników razem, ale nie wyłącznie z powodu klimatu.

Zespół naukowców przebadał zmiany klimatyczne w przeszłości i zidentyfikował najbardziej sprzyjające przestrzenie dla hieny w Europie, korzystając z modelu różnych scenariuszy klimatycznych podczas plejstocenu. Drugi model oszacował surowość warunków klimatycznych, w których gatunek mógłby przetrwać.

"Warunki klimatyczne w południowej Europie były przez cały czas w granicach tolerowanych przez ten gatunek" - dodała Varela.

Hiena cętkowana wymarła pod koniec późnego plejstocenu, około 10 tys. lat temu, w okresie ostatniego największego zlodowacenia i ekspansji homo sapiens. Ogromny gatunek zniknął z Europy na zawsze, choć wytrzymał jeszcze przez jakiś czas i zmodyfikował swój geograficzny zasięg w celu przetrwania.

Terytorium zamieszkiwania hieny cętkowanej, mięsożercy powszechnie występującego w Afryce subsaharyjskiej, zmienił się znacznie od plejstocenu do czasów obecnych. Dziś można ją już spotkać tylko w Afryce, a podczas plejstocenu była obecna także w Eurazji.

Badania zostały opublikowane w "Quaternary Science Reviews". NIC

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz