W pierwszym ze studiów zespół pod kierownictwem psychologa James Anderson z Uniwersytetu w Stirling opisuje obserwację zachowania szympansów w Blair Drummond Safari and Adventure Park w Wlk.Brytanii. Zachorowała tam i nagle zdechła szympansica Pansy, będąca w sile wieku. W czasie choroby wszyscy członkowie stada troszczyli się o nią. Po śmierci jej córka Rosie "czuwała" przy zwłokach matki całą noc, zaś rano przyłączyła się do niej cała grupa. Po usunięciu ciała Pansy grupa szympansów przez resztę tygodnia wykazywała spokój i powagę - zespół nie zaobserwował żadnych zabaw ani gestów radości, przy czym starsi członkowie stada "temperowali" w tym czasie młodszych, jeśli próbowali oni się bawić.

Drugie studium autorstwa grupy zoologów pod kierownictwem Dory Biro z Uniwersytetu w Oksfordzie dotyczy obserwowanej od 30 lat w stanie dzikim grupy szympansów w Bossou w Gwinei. Zdarzyła się w niej epidemia ostrej niewydolności oddechowej, która uśmierciła dwa małe szympansy: rocznego Jimato i 2 letnią Verve. Ich matka, wraz z całą grupą, po całonocnym czuwaniu przy zwłokach, nosiła ze sobą ciała małych i odganiała od nich muchy aż do momentu mumifikacji. Wtedy ciała zostały położone w zagłębieniach ziemi i obłożone liśćmi oraz gałązkami.

Według Science, podobne praktyki zaobserwował i opisał kilka lat temu w grupie szympansów dziko żyjących w Tai na Wybrzeży Kości Słoniowej dr Christophe Boesch z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka w Lipsku. MEJ

PAP - Nauka w Polsce

kap