Przed rokiem z wiecznej zmarzliny na Grenlandii wydobyto strzępki czupryny, należącej do człowieka żyjącego tam około czterech tysięcy lat temu. Od tego czasu prowadzono analizy genetyczne znalezionych włosów.

Ich właściciel, którego ochrzczono mianem Inuk, co w miejscowym języku znaczy "człowiek", był przedstawicielem kultury Saqqaq. Zdaniem naukowców, Inuk miał brązowe oczy i gęste, ciemne włosy, jednak z zakodowaną w genach tendencją do łysienia.

Badania genetyczne dowodzą, że metabolizm i budowa ciała Inuka wykazywały przystosowanie do życia w mroźnym klimacie. Morze było głównym żywicielem jego współplemieńców. Lud Saqqaq polował na foki i ptaki. Pozostałości archeologiczne wskazują, że zimą za schronienie służyły im cienkie namioty.

"To niezwykle niegościnne środowisko. Bardzo mnie zaskoczyło, że potrafili tam przetrwać" - komentuje współautor badań, prof. Eske Willerslev.

Dowiedziono też, że ludy najbliżej spokrewnione z kulturą Saqqaq to m.in. Czukczowie i Koriacy z północno-wschodniej Syberii. Zdaniem naukowców, współplemieńcy Inuka nie byli przodkami Inuitów, ani rdzennych Amerykanów.

Saqqakowie przywędrowali z Syberii na Alaskę i Grenlandię być może około 5.5 tys. lat temu. Nie wiadomo jednak, w jaki sposób to zrobili, ponieważ nie było wtedy mostu lądowego przez cieśninę Beringa, łączącego Stary Świat z Nowym. "Albo przeprawili się na łodziach, albo zimą przeszli po lodzie" - spekuluje Willerslev.

Zagadką jest los ludu Saqqaq. Czy wyginęli z powodu zmian klimatu, czy rywalizacji z inną kulturą? "Nie mamy pojęcia" - przyznaje Willerslev. KRX

PAP - Nauka w Polsce

agt/