Żyjący w ziemi pospolity nicień ma wspólne z ludźmi około 50 procent genów. Są wśród nich również geny odpowiedzialne za wrodzone predyspozycje do choroby Parkinsona - na przykład gen LRRK2. System nerwowy nicienia jest wyjątkowo prosty, co oczywiście ułatwia jego badanie, a sposób wymiany informacji miedzy komórkami przypomina aktywność ludzkich komórek.

Naukowcy z Dundee University obserwując robaki chcą się dowiedzieć, dlaczego u chorych na Parkinsona obumierają komórki nerwowe tak zwanej istoty czarnej mózgu. Komórki te mają w warunkach prawidłowych zasadnicze znaczenie dla wykonywania ruchów zależnych od woli - produkują substancję zwaną dopaminą, która uczestniczy w procesie przesyłania przez mózg informacji do tej jego części, która zawiaduje funkcjami mięśni.

Kliniczne objawy pojawiają się dopiero, gdy dojdzie do obumarcia około 80 procent komórek wytwarzających dopaminę. Chorobę już w roku 1817 rozpoznał i opisał londyński lekarz James Parkinson. Zwykle manifestuje się co najmniej dwoma z objawów, tworzących tak zwany zespół parkinsonowski: spowolnieniem ruchowym, drżeniem spoczynkowym, zwiększonym napięciem mięśni, zaburzeniami postawy i równowagi. Pojawiają się trudności z wykonywaniem ruchów precyzyjnych, czasem specyficzny rodzaj drżenia palców i kciuka określany jako "kręcenie pigułek", zaburzenia chodu: małe szurające kroczki i brak balansowania kończyn górnych, zaburzenia równowagi, częste upadki, niewyraźna, cicha mowa, brak mimiki twarzy.

Nie wszystkie objawy występują u każdego chorego - każdy choruje w indywidualny sposób. Tym trudniejsze jest rozpoznanie. Szacuje się, że w Polsce żyje od 60 do 80 tys. osób z chorobą Parkinsona. Występuje głównie w starszym wieku - około 2/3 chorych ma ponad 65 lat. Częstość występowania choroby Parkinsona w Europie, u osób powyżej 60 roku życia, oceniana jest na ok. 1,6 procenta. Starzenie się społeczeństw nieuchronnie zwiększa liczbę osób z chorobą Parkinsona. PMW

PAP - Nauka w Polsce

kap