Leśnicy pracują nad nowymi metodami walki z plagą chrabąszczy. Naturalnym wrogiem owadów są borsuki, jeże, krety, ryjówki, nietoperze i owady drapieżne; jest ich jednak za mało, by przeciwstawić się pladze chrabąszczy.

Według rzecznika prasowego Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu Mariusza Turczyka, przy tak dużym nasileniu występowania szkodników najbardziej skuteczne wydaje się zwalczani chemiczne. "Metoda ta jest jednak obecnie mocno ograniczona ze względu na przepisy Unii Europejskiej" - zauważył.

Leśnicy stosują także metodę mechaniczną. Polega ona na otrząsaniu drzew i krzewów z owadów, zbieraniu ich owadów do beczek i niszczeniu.

Zastępca dyrektora RDLP w Radomiu Zdzisław Jankowski podkreślił, że w radomskich lasach odnotowuje się stały wzrost powierzchni niszczonych upraw leśnych. Według niego, najbardziej dramatyczna sytuacja występuje w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego, gdzie liczebność pędraków chrabąszczy dziesięciokrotnie przekracza tzw. liczbę krytyczną.Chrabąszcze atakują drzewostany w różnym wieku - najchętniej uprawy i młodniki, zwłaszcza sosnowe, jodłowe, bukowe i dębowe.

Według kierownika Zespołu Ochrony Lasów w Radomiu Łukasza Brodziaka ekspansja niszczycielskich owadów w radomskich lasach wciąż postępuje. "Powierzchnia drzewostanów objęta intensywną rójką powiększa się trzykrotnie co cztery lata. W 1999 roku obejmowała 1240 ha, a w ub. roku już 10 tys. ha" - powiedział.Według leśników, zjawiskiem szczególnie sprzyjającym masowemu rozwojowi chrabąszczy były duże powierzchnie nieużytków i odłogowanych gruntów rolnych w końcu lat 80. i w latach 90.

Chrabąszcz majowy to owad o jasnobrunatnym ubarwieniu i długości ciała od 2 do 3 cm. Jego cykl rozwojowy wynosi zwykle 4 lata. Owad występuje w lasach, zagajnikach i na polach w całej Europie, z wyjątkiem skrajnych północnych i południowych części.

Chrabąszcze żerują najchętniej na liściach dębów. Spotykane są na liściach wierzby, brzozy, jarzębiny, buka, grabu, klonu i osiki. Z gatunków iglastych chętnie zjadają igły modrzewia, niekiedy ogryzają kwiatostany sosny, świerka i jodły.

Obecnie największym problemem leśników są pośrednie stadia rozwoju tych owadów. Po wylęgu larwy chrabąszczy, tzw. pędraki, w pierwszym roku życia odżywiają się przede wszystkim próchnicą oraz drobnymi korzonkami, głównie traw. Szczególnie niebezpieczne są pędraki 3-4-letnie, bo są najbardziej żarłoczne. Uszkadzają system korzeniowy siewek i sadzonek prawie wszystkich gatunków drzew i krzewów.ILP

PAP - Nauka w Polsce

agt/ bsz