Gdy aktywność słoneczna jest normalna, orbity satelitów GPS są w całości w obrębie magnetosfery. Ale gdy aktywność naszej gwiazdy wzrasta, pole magnetyczne kurczy się i satelity zostają wystawione na większe dawki promieniowania, co może zakłócać odbiór sygnałów. Dotyczy to nie tylko satelitów systemu GPS, ale wszystkich pozostałych poruszających się na odpowiednio wysokich orbitach.

Pomiary zostały wykonane przez satelity Luster wysłane przez Europejską Agencję Kosmiczną, wspólnie z europejsko-chińskimi satelitami Double Star, a ich wyniki właśnie opublikowano. Podczas dwóch olbrzymich eksplozji słonecznych (tzw. flar) w dniach 21 stycznia 2005 r. oraz 13 grudnia 2006 r. satelity były w bardzo dobrych położeniach, aby obserwować całe zjawisko.

Zmierzona prędkość dodatnio naładowanych cząstek wiatru słonecznego przekraczała 900 km/s, czyli dwa razy więcej niż normalnie. Na dodatek gęstość cząstek w okolicach Ziemi pięciokrotnie przewyższała stan normalny.

Powyższe czynniki powodują na skompresowanie magnetosfery, zmniejszenie jej zasięgu po stronie skierowanej do Słońca. Zazwyczaj sięga około 60 tysięcy kilometrów, a w przypadku wspomnianych zjawisk skurczyła się do 25 tysięcy kilometrów.

Kolejnym zjawiskiem była druga silna eksplozja słoneczna w grudniu 2006 r., tzw. koronalny wyrzut masy. Podczas jego trwania naziemnie odbiorniki GPS miały problem z odbiorem sygnału z satelitów.CZA

PAP - Nauka w Polsce

tot/ agt/