DNA, które koduje skład białek stanowi tylko 2 procent ludzkiego genomu. Inne funkcje, na przykład włączanie genów są ukryte gdzieś w pozostałych 98 procentach. Jednym ze sposobów znalezienia tych funkcjonalnych fragmentów jest porównywanie ludzkiego DNA ze zwierzęcym - te obszary, które mają podobny skład zapewne nie zmieniły się zapewne z istotnego powodu.

Jednak Thomas Tullius z Boston University doszedł do wniosku, że warto porównywać kształt nici DNA. Złożona chemia DNA oznacza, że dwie podobne sekwencje mogą dać odmienne kształty zewnętrzne, podczas gdy dwie całkiem różne sekwencje mogą mieć podobny kształt.

Naukowcy użyli programu komputerowego aby przewidzieć zewnętrzny zarys genomu na podstawie jego par zasad. Po porównaniu kształtu ludzkiego genomu z genomami 36 innych ssaków okazało się, że podobieństwo kształtu jest aż o 50 procent większe niż podobieństwo sekwencji. Jak tłumaczy Tullius, kształt może wpływać na funkcję, ponieważ określa możliwy sposób łączenia się DNA aktywujących je białek. PMW

PAP - Nauka w Polsce

tot/bsz