SM to ciężka, przewlekła i właściwie nieuleczalna choroba centralnego układu nerwowego. Dotyka głównie ludzi młodych między 20 a 40 rokiem życia. Jej przyczyną są zaburzenia w pracy układu odporności, który zamiast bronić, zaczyna niszczyć tkanki własnego organizmu.

Wyróżnia się cztery podstawowe postacie stwardnienia rozsianego (z łac. sclerosis multiplex, SM), ale chociaż każdy z nich ma swoją własną charakterystykę, nie ma dwóch osób, u których choroba przebiegałaby podobnie. Dlatego lekarze mówią, że SM jest nieprzewidywalne. Objawami SM są np. drętwienie stóp, dłoni, drżenie, bóle mięśni, przewlekłe zmęczenie, zaburzenia ze strony układu moczowego czy zaburzenia seksualne i depresja. U niektórych objawy przez całe życie są dosyć lekkie, podczas gdy u innych dosyć szybko dochodzi do postępu niepełnosprawności.

Opracowany pod koniec lat 70-tych XX wieku alemtuzumab należy do przeciwciał monoklonalnych. Niszczy zmienione nowotworowo białe krwinki osób chorych na białaczkę.

Jak twierdzą naukowcy z University of Cambridge, alemtuzumab wydaje się hamować postęp choroby we wczesnej fazie, a nawet jest w stanie spowodować naprawę powstałych wcześniej uszkodzeń. Przeprowadzili badania na 334 pacjentach z na przemian cofającą się i nawracającą, wczesną postacią stwardnienia rozsianego (SM). Alemtuzumab okazał się być o 74 procent skuteczniejszy niż stosowany dotąd interferon beta, gdy chodzi o zmniejszenie liczby ataków choroby, a o 71 procent ryzyko zwiększenia niesprawności. Badani odzyskali część funkcji życiowych, które z wydawały się być utracone na zawsze i po trzech latach byli w lepszym stanie niż na początku eksperymentu. Ich mózgi także odzyskiwały część utraconej objętości. Niestety, u niektórych osób lek ma poważne działania uboczne.

Wydaje się że alemtuzumab powstrzymuje układ immunologiczny od niszczenia włókien nerwowych Badacze nie chcą rozbudzać przedwczesnych nadziei iu chorych, toteż podkreślają, że ich prace są wciąż we wczesnej fazie. PMW

PAP - Nauka w Polsce

bsz