Birmańskie pytony jedzą rzadko, ale dużo – gdy uda im się udusić coś smacznego, połykają ofiarę w całości i trawią wszystko oprócz piór i włosów. O ile w młodości muszą jeść raz na tydzień, w późniejszym wieku wystarcza im najedzenie się raz na miesiąc, a w szczególnych okolicznościach jedzą tylko raz na kilka miesięcy.

Doktora Jean-Herve\\'a Lignota z uniwersytetu Louisa Pasteura oraz doktora Roberta K. Pope\\'a z Indiana University zainteresowało, jak przebiega tak skuteczny proces trawienia, w dodatku przeplatany okresami długotrwałego postu.

Obserwując procesy zachodzące w przewodzie pokarmowym najedzonego pytona, naukowcy zaobserwowali znaczne zmiany morfologiczne, którym towarzyszyło podwyższenie temperatury ciała. Tuż po posiłku rozpoczęły się procesy obumierania komórek – żołądek i jelito przystosowywały się do sytuacji. Przy okazji udało się odkryć nowy rodzaj komórek, występujących w jelicie cienkim – komórki odpowiedzialne za trawienie kości. Mające kształt podkładki pod piłeczkę golfową komórki pozwalają maksymalnie wykorzystać zawarty w szkielecie ofiary wapń. PMW

PAP - Nauka w Polsce

bsz