W ubiegłym roku Indusów tych nawrócono na judaizm, po czym zgodzono się na ich przyjazd do Izraela. Imigranci prawdopodobnie zamieszkają na północy kraju.

"Wracamy do kraju naszych przodków. Jestem bardzo szczęśliwy" - powiedział Eleazor Sela wyjeżdżający z Indii wraz z żoną.

Niektórzy naukowcy uważają, iż istnieje wiele dowodów, przemawiających za żydowskim pochodzeniem mieszkańców Mizoramu i Manipuru - podobne są obyczaje żałobne, zwyczaje dotyczące higieny, stosowanie kalendarza księżycowego, a nawet pieśń mówiąca o "przekraczaniu Morza Czerwonego".

Jedna z organizacji żydowskich w ciągu ostatniego dziesięciolecia doprowadziła na tej podstawie do przeniesienia do Izraela około 800 członków Bnei Menasze. W Indiach pozostało ich jeszcze około 7 tysięcy.

Członkowie tej społeczności utrzymują, że zostali wygnani z Izraela około 730 roku p.n.e., w czasie podbojów asyryjskich. Wędrowali na wschód przez tereny dzisiejszego Afganistanu i Chin, aż osiedlili się w miejscu, gdzie mieszkają do dziś. Teoria ta ma jednak niewielkie oparcie w dowodach naukowych.

Bnei Menasze mówią językiem należącym do grupy tybetańsko-birmańskiej. W przeciwieństwie do Żydów, jedzą wieprzowinę. Twierdzą, że podczas exodusu porzucili swój język ojczysty i większość tradycji.

Ich geny są tak przemieszane, że dziś niewiele różnią się od genów sąsiadów. Badania medyczne męskich chromosomów, prowadzone wśród zamieszkujących ten region Indii przedstawicieli grup etnicznych Kuki, Czin i Mizo nie wykazały genów charakterystycznych dla ludności żydowskiej, choć w linii żeńskiej poświadczyły śladowe powiązania z mieszkańcami Bliskiego Wschodu. ZAB

PAP - Nauka w Polsce
reo