"Nasz - mój - Mistrz i Nauczyciel, był osobą wielkiej skromności. Prowadził zajęcia ze studentami niemal do ostatniej chwili. Udzielał nam rad i nie skąpił swego czasu. Był osobą niezwykle pogodną i życzliwą" - mówi o prof. Urbaniku jego uczeń prof. Zbigniew Jurek.

"Prawie każde ich spotkanie profesor rozpoczynał od słów: +wiesz, miałem trochę czasu i zastanawiałem się nad...+ Potem rozpoczynał wywód, pisząc na kartkach papieru przekształcenia i dowody, które wzbudzały zachwyt swoją elegancją i jasnością wywodu" - wspomina Jurek.

Profesor Urbanik urodził się w 1930 roku w Krzemieńcu, gdzie rozpoczął naukę w tzw. szkole ćwiczeń przy słynnym Liceum Krzemienieckim.

Studia matematyczne ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim. Był uczniem Bronisława Knastera, Edwarda Marczewskiego, Hugona Steinhausa i Władysława Ślebodzińskiego.

Miał zaledwie 34 lata, gdy otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, a w rok później został najmłodszym członkiem Polskiej Akademii Nauk.

Główna dziedzina jego badań to teoria prawdopodobieństwa. Był podziwiany za zdolność łączenia zagadnień czysto teoretycznych z zastosowaniami matematyki. Uzyskał istotne wyniki dotyczące podstaw teorii informacji, mechaniki kwantowej i fizyki statystycznej. W jego dorobku naukowym znajdują się również prace z topologii, algebry, analizy funkcjonalnej i harmonicznej.

Profesor Urbanik wykładał w Berkeley i Moskwie, w Cambridge i Pekinie oraz w Paryżu, Getyndze i Nowym Orleanie.

Akademia Francuska przyznała mu Palmy Akademickie, a rząd belgijski - Krzyż Oficerski Orderu Leopolda II. Doktoraty honorowe nadał mu Uniwersytet Łódzki i Politechnika Wrocławska.

Był m.in. rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego, przez trzydzieści lat dyrektorem Instytutu Matematycznego wrocławskiej uczelni, wiceprezesem PAN oraz twórcą i redaktorem naczelnym czasopisma "Probability and Mathematical Statistics". Prof. Urbanik ma na koncie ponad 170 publikacji.

PAP - Nauka w Polsce, Sylwia Jurgiel
reo