Jak wyjaśniają badacze, przyczyna pojawiania się takich epok leży w zmianach orbitalnych i nachylenia osi planety.

Eksperci zwracają uwagę na widoczne na zdjęciu ukośnie, biegnące niemal równoległe linie – Coloe Fossae – strukturę powstałą w wyniku zapadania się naprzemiennie ułożonych fragmentów podłoża. Widać tu liczne, różnej wielkości i kształtów kratery uformowane wskutek zderzeń meteorytów z powierzchnią.

Na dnach dolin i kraterów widać przy tym coś – zdaniem specjalistów – intrygującego. Chodzi o wijące się linie wskazujące miejsca, w których materiał przemieszczał się podczas wcześniejszej marsjańskiej epoki lodowcowej.

Wzory te – wyjaśniają naukowcy – stanowią ważną wskazówkę dotyczącą dawnego klimatu Marsa. Powstały one, gdy lodowo-skalisty materiał powoli przemieszczał się po powierzchni planety, podobnie jak lodowce znane z Ziemi, a następnie został przykryty grubą warstwą skalnych osadów.

Region ten znajduje się jednak na szerokości 39 stopni, na północy, czyli daleko od bieguna. Oznacza to działanie rozszerzającego się i wycofującego się lodowca – wyjaśniają eksperci.

Jak dodają, choć Mars jest obecnie suchy, w swojej historii doświadczał naprzemiennych okresów ociepleń i ochłodzeń napędzanych zmianami w nachyleniu jego osi. Użebrowane dolin i koncentryczne wypełnienia kraterów widoczne są w całym tym pasie wspomnianej szerokości geograficznej Marsa, co sugeruje, że zmieniał się cały globalny klimat planety.

Obszar ten mógł być pokryty lodem jeszcze zaledwie pół miliona lat temu, kiedy zakończyła się ostatnia epoka lodowa na Marsie – uważają naukowcy.

Marek Matacz (PAP)

mat/ agt/