Specjaliści z University of Queensland opisali swoje osiągnięcie na łamach magazynu "Reproduction, Fertility and Development".

„Australia jest domem dla największej liczby gatunków torbaczy na świecie, ale ma również najwyższy wskaźnik wymierania ssaków” – zwraca uwagę autor badania dr Andres Gambini. - Naszym ostatecznym celem jest wspieranie ochrony zagrożonych torbaczy, takich jak koale, diabły tasmańskie, wombaty szorstkonose oraz lotopałanki Leadbeatera”.

W swoim projekcie naukowcy ocenili rozwój kangurzych komórek jajowych i plemników prowadzony w warunkach laboratoryjnych.

Później utworzyli zarodki za pomocą mikroiniekcji plemnika do cytoplazmy (ICSI) – techniki polegającej na bezpośrednim wstrzyknięciu pojedynczego plemnika do dojrzałej komórki jajowej.

„Ponieważ kangury szare występują w nadmiernej liczebności, pobraliśmy ich komórki jajowe i plemniki, aby wykorzystać je jako model do adaptacji naszej technologii zarodkowych stosowanej już u zwierząt hodowlanych i ludzi” – wyjaśnia dr Gambini.

„Dostęp do tkanek torbaczy jest wyzwaniem, ponieważ są one słabiej zbadane, niż zwierzęta hodowlane (...). Obecnie udoskonalamy techniki zbierania, hodowli i przechowywania komórek jajowych oraz plemników torbaczy. Pracując nad metodami ochrony, dążymy do zabezpieczenia materiału genetycznego tych unikalnych i cennych zwierząt na przyszłość” – dodaje specjalista.

Na razie jednak naukowcom nie udało się doprowadzić do porodu kangura z IVF.

„Choć trudno podać dokładny harmonogram, to dzięki stałej współpracy, finansowaniu i dalszym postępom technologicznym mamy nadzieję, że narodziny torbacza poprzez zapłodnienie in vitro mogą stać się rzeczywistością w ciągu dekady. Nasz sukces w hodowli zarodków kangurów jest niezwykle satysfakcjonujący, stanowiąc zwieńczenie wielu lat nauki, badań i współpracy” – mówi dr Gambini.

Marek Matacz (PAP)

mat/ agt/