Jean-Pierre Lasota-Hirszowicz (czasem używający jedynie pierwszego członu nazwiska: Lasota) urodził się 16 października 1942 roku w Marsylii. Do Warszawy przybył w 1947 roku. Studia magisterskie ukończył na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego w 1965 roku. Doktorat uzyskał w 1971 roku w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Przez wiele lat pracował w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie. Był także profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Przez pewien czas pracował na uniwersytetach Leicester i Cambridge. Do Francji powrócił w 1982 roku. Pracował w Obserwatorium Paryskim, gdzie w latach 1993-1998 kierował Wydziałem Astrofizyki Relatywistycznej i Kosmologii. Potem pracował w Instytucie Astrofizyki w Paryżu. Na emeryturę przeszedł w 2009 roku.

Jego praca badawcza miała istotny wpływ na rozwój astrofizyki, był jednym z najbardziej znanych na świecie polskich astrofizyków. Zajmował się badaniami czarnych dziur i gwiazd neutronowych, rentgenowskimi układami podwójnymi, akrecją materii, kosmologią relatywistyczną.

Poza pracą naukową był także utalentowanym popularyzatorem nauki. Pisał książki popularnonaukowe, z najnowszych na przykład „Kłopoty z Eureką: o co kłócą się fizycy” (2020), „Droga do czarnych dziur” (2022). Jest autorem artykułów popularnonaukowych drukowanych np. w czasopiśmie „Urania – Postępy Astronomii”. Występował kilkukrotnie w serii programów telewizyjnych „Astronarium”, bywał gościem podcastów youtubowych „Radio Naukowe”.

Otrzymał Wielką Nagrodę Felix Robin Francuskiego Towarzystwa Fizycznego za całokształt działalności naukowej.(PAP)

cza/ bar/