Prof. Dieter Vollhard w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju kilku działów fizyki, m.in. nadprzewodnictwa i nadciekłości, układów nieuporządkowanych, a przede wszystkim teorii układów skorelowanych elektronów - podał Uniwersytet Warszawski.

"Największym osiągnięciem uczonego było sformułowanie teorii dynamicznego pola średniego (DMFT) – najlepszej przybliżonej teorii opisującej oddziałujące elektrony w kryształach. Ta metoda była przełomowym osiągnięciem pozwalającym na zbadanie wielu różnych zjawisk wywołanych korelacjami elektronowymi" - czytamy w notce opublikowanej na stronie UW.

Podczas swojego przemówienia prof. Dieter Vollhardt wyjaśnił zarówno istotę swoich badań, jak również podkreślił związki naukowe z Uniwersytetem Warszawskim. Wyróżniony fizyk wielokrotnie gościł na Uniwersytecie, m.in. wygłaszając wykłady, prowadząc seminaria i konwersatoria.

"Półtora roku temu miałem okazję wystąpić w ramach cyklu 'Zapytaj fizyka', który był jednym z ważniejszych dla mnie wydarzeń. Chcę podkreślić, że udana współpraca naukowa na przestrzeni dziesięcioleci jest możliwa tylko wtedy, gdy partnerzy komunikują się w duchu wzajemnego szacunku i zaufania. Efektem współpracy międzynarodowej jest nie tylko postęp naukowy, ale także wzbogacenie kulturowe" – zaznaczył prof. Vollhardt, cytowany w komunikacie uczelni.

Laudację wygłosił prof. Krzysztof Byczuk, dyrektor Instytutu Fizyki Teoretycznej na Wydziale Fizyki UW, który przedstawił dorobek naukowy wyróżnionego fizyka.

Prof. Dieter Vollhardt (ur. w 1951 r.) ukończył studia na Uniwersytecie w Hamburgu. W latach 70. odbył staż badawczy na Uniwersytecie Południowej Kalifornii, po którym obronił pracę doktorską na Uniwersytecie w Hamburgu. Pracę habilitacyjną obronił w 1984 r. na Technicznym Uniwersytecie w Monachium. W latach 1987–1996 był profesorem w Wyższej Szkole Technicznej (RWTH) w Akwizgranie, a w latach 1996–2018 - profesorem w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Augsburskiego i w Centrum dla Korelacji Elektronowych i Magnetyzmu w Augsburgu.

Jest współautorem 218 artykułów naukowych, opublikowanych m.in. na łamach „Nature”, „Nature Physics”, „Nature Communication” czy „Physical Review Letters”. Razem z prof. Peterem Wolflem jest autorem monografii "The superfluid phases pf Helium 3", cytowanej około 2 tys. razy. Ogółem prace prof. Vollhardta były cytowane prawie 21 tys. razy - podał UW.

Za swój dorobek naukowy niemiecki fizyk otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. Nagrodę Europejskiego Towarzystwa Fizycznego w 2006 r., Medal Maxa Plancka w 2010 r. oraz Medal Freeberga w 2022 r.

Uczony od lat współpracuje z Uniwersytetem Warszawskim. W 2000 r. prof. Krzysztof Byczuk z Wydziału Fizyki UW (wówczas naukowiec UW) wyjechał na staż naukowy na Uniwersytet w Augsburgu, podczas którego pracował w grupie prof. Vollhardta. Naukowcy – we współpracy z innymi badaczami – opracowali fenomenologiczną teorię dotyczącą analizy widm fotoemisyjnych skorelowanych elektronów, prawa Curie w teorii dynamicznego pola średniego i teorię ferromagnetyzmu wędrownych skorelowanych elektronów w metalach poddanych nieporządkowi stopowemu. W latach 2005–2008 prof. Byczuk odbył kolejny staż naukowy w zespole kierowanym przez prof. Vollhardta. Do współpracy z niemieckim badaczem zaproszono także innych naukowców pracujących z prof. Byczukiem: dr Annę Kauch, dr. Jaromira Panasa, dr Banhi Chatterjee oraz dr. Jana Skolimowskiego. Rezultatem były liczne publikacje i artykuły naukowe.

Grupa prof. Vollhardta była również międzynarodowym partnerem w projekcie "Predictive multi-scale simulations for correlated particles inside complex enviroments", kierowanym przez prof. Byczuka, który w latach 2011–2015 otrzymał grant TEAM Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. W latach 2012–2016 prof. Vollhardt wspierał Międzynarodowy Projekt Doktorski FNP realizowany na UW.

Nauka w Polsce

bar/ agt/