Planeta o nazwie G 9-40 b została wykryta jako potencjalny obiekt przy pomocy kosmicznej misji Kepler, a teraz udało się uzyskać potwierdzenie jej istnienia. Rozmiar planety mieści się w przedziale sięgającym dwukrotności promienia Ziemi do rozmiarów bliskich Neptunowi. Masa planety wynosi najwyżej 12 mas Ziemi. Okrąża małomasywną gwiazdę, karła typu M. Układ znajduje się 100 lat świetlnych od nas.

G 9-40 b krąży w ekosferze, czyli w obszarze wokół gwiazdy, w którym - na powierzchni planety - może występować woda w stanie ciekłym. To właśnie obiekty krążące w ekosferze są najbardziej obiecujące w poszukiwaniach życia w kosmosie, przynajmniej w formie takiej, jaką znamy z Ziemi.

Obserwacje z teleskopu Keplera dostarczyły krzywej zmian blasku gwiazdy, w której występowały niewielkie spadki jasności na skutek przechodzenia planety na linii widzenia (tzw. tranzyty). Takie osłabienia blasku gwiazdy występują co 6 dni. Do sprawdzenia odkrycia użyto obserwacji spektroskopowych przy pomocy instrumentu o nazwie Habitable-zone Planet Finder (HPF) – spektrografu zbudowanego przez Pensylvania State University i zamontowanego niedawno na Hobby-Eberly Telescope (HET) w McDonald Observatory w Teksasie. Obserwacje spektroskopowe były potrzebne, aby wykluczyć, że obiektem zaćmiewającym gwiazdę nie jest inna gwiazda lub brązowy karzeł. Dodatkowo przeprowadzono obserwacje przy pomocy 3,5-metrowego teleskopu w Apache Point Observatory oraz 3-metrowego Shane Telescope w Lick Observatory.

Jak wskazują naukowcy, planeta G 9-40 b znajduje się wśród 20 najbliższych nam planet tranzytujących. Jest dobrą kandydatką do badania własności jej atmosfery przez przyszłe teleskopy kosmiczne.

Habitable-zone Planet Finder (HPF) został dostarczony do McDonald Observatory pod koniec 2017 r., a pracę naukową rozpoczął pod koniec 2018 r. Przeznaczeniem spektrografu jest wykrywanie i badanie własności egzoplanet znajdujących się w ekosferach swoich gwiazd. (PAP)

cza/ ekr/