Wilczomlecz ogrodowy rośnie w Afryce Północnej, Azji i Europie - także w Polsce. Należy do najczęściej spotykanych i najbardziej trujących wilczomleczy - z uszkodzonej łodygi wycieka biały, drażniący skórę sok.

Brytyjscy naukowcy chcąc wypróbować klinicznie używany od dawana w tradycyjnej medycynie ludowej sok wilczomleczu przeprowadzili u 36 pacjentów eksperymentalne leczenie nowotworów skóry (poza najniebezpieczniejszym z nich- czerniakiem). Chodzi o raka podstawnokomórkowego (BCC)i kolczystokomórkowego (SCC), które występują zwykle u starszych osób. Nowotwory te można w większości wypadków wyleczyć chirurgicznie, poprzez zamrażanie albo zastosowanie specjalnego rodzaju światła, które niszczy komórki nowotworowe. Jednak u niektórych osób typowe leczenie nie działa.

W przypadku 36 pacjentów sok z wilczomlecza był nanoszony na zmiany raz dziennie przez trzy dni. Po miesiącu 41 z 48 nowotworów praktycznie zniknęło - w badaniu klinicznym nie udało się znaleźć nawet śladu raka. Pacjentom, u których zmiany nie ustąpiły zaoferowano powtórne stosowanie soku z wilczomlecza.

Osoby, którym pomogła jedno- lub dwukrotna terapia były następnie obserwowane przez od dwóch do 31 miesięcy. Po przeciętnie 15 miesiącach nadal nie stwierdzano wznowy w przypadku 30 z 48 zmian (68,5 proc.).

Zdaniem autorów potrzebne są zakrojone na dużą skalę badania nad aktywnym składnikiem soku wilczomlecza (ingenol mebutate), który mógłby znaleźć zastosowanie w leczeniu raka skóry. Ingenol nie tylko niszczy komórki raka, ale i pobudza aktywność białych krwinek- neutrofilów, które wydają się zmniejszać ryzyko wznowy, niszcząc ocalałe komórki nowotworowe

Specjaliści przestrzegają, by nie próbować samodzielnej kuracji wilczomleczem - jest zbyt trujący i podrażnia skórę, a zwłaszcza błony śluzowe. Jeśli dostanie się do oczu, może wywołać ciężki stan zapalny. PMW

PAP - Nauka w Polsce

tot/bsz