Badaniami objęto 112 niemowląt w wieku od dwóch do sześciu miesięcy. Naukowcy śledzili wzrok dzieci podczas odtwarzania nagrania wideo z osobą śpiewającą, której celem było zaangażowanie dziecka piosenkę. Dzięki zastosowaniu nagrania (zamiast sytuacji „na żywo”) naukowcy wykluczyli możliwość, że to osoba śpiewająca będzie dostrajała się do dziecka.

Rytm śpiewu opiekuna sprawiał, że wzrok dzieci stawał się bardziej zsynchronizowany i rozbawiony. Dwumiesięczne niemowlaki dwukrotnie częściej spoglądały w oczy śpiewającej osoby w rytm piosenki, co wskazywało, że zachowanie to nie było przypadkowe. W przypadku dzieci sześciomiesięcznych zsynchronizowany kontakt wzrokowy był czterokrotnie częstszy.

Spojrzenie dzieci synchronizowało się jednak tylko wtedy, gdy rytm piosenki był przewidywalny. Jeśli rytm został zakłócony, dzieci nie były już w stanie dostroić się do śpiewających.

„Śpiewanie maluchom wydaje się prostą czynnością, jednak pełne jest przekazów społecznych. Gdy rodzice lub opiekunowie śpiewają dzieciom, intuicyjnie wspierają procesy budowania więzi oraz uczenia się w kontekście społecznym” – mówi autorka badań (DOI: 10.1073/pnas.2116967119) dr Miriam Lense z Vanderbilt University Medical Center w USA. (PAP)

koc/ zan/