Zagadki migracji, czyli jak żółwie morskie odnajdują odizolowane wyspy

Zespół z australijskiego Deakin University, Uniwersytetu w Pizie i brytyjskiego Swansea University wyposażył 33 żółwie zielone w nadajniki satelitarne i zarejestrował trasy ich unikatowych wędrówek po Oceanie Indyjskim do małych wysp.

Badanie dowodzi, że migrujące żółwie morskie mają zdolność do nawigowania na otwartym oceanie, ale w dość pobieżny sposób.

Siedem osobników przemierzyło tylko kilkadziesiąt kilometrów do miejsc żerowania na wyspie Great Chagos Bank, sześć pokonało ponad 4 tys. kilometrów do kontynentu afrykańskiego, jeden płynął na Madagaskar, podczas gdy dwa kolejne wyprawiły się na Północ – na Malediwy.

Większość śledzonych gatunków migrowała w kierunku zachodnim do odległych miejsc żerowania w zachodniej części Oceanu Indyjskiego na małych wyspach.

Wykazano, że żółwie mogą oddalać się nawet o kilkaset kilometrów od bezpośrednich tras prowadzących do celu, zanim zmienią kierunek poruszania się – często na otwartym oceanie.

Karol Darwin już w 1873 roku podziwiał umiejętności żółwi morskich w kwestii odnajdywania odległych wysp, gdzie zwierzęta zakładały gniazda. Jednak szczegóły tego, w jaki sposób żółwie i inne grupy gatunków, jak foki czy wieloryby, nawigują w czasie długich migracji, wciąż pozostają niejasne.

Badanie wykazało ponadto, że żółwie często w końcowej fazie migracji miały problem ze znalezieniem małych wysp i np. mijały je.

„Byliśmy zaskoczeni, że żółwie zielone często przegapiały cel swojej wędrówki, oddalały się od niego o kilkaset kilometrów, a potem przeczesywały ocean, aby go znaleźć” – podkreśliła współautorka badania dr Nicole Esteban ze Swansea University, dodając, że badanie jest dowodem na to, iż żółwie dysponują prymitywnymi zdolnościami nawigacyjnymi, które umożliwiają im orientację na otwartym oceanie. Zdaniem badaczy najprawdopodobniej wykorzystują do tego pole magnetyczne Ziemi.

Wyniki badania ukazały się w „Current Biology”. (PAP)

mrt/ ekr/