Jak podała sekcja prasowa uczelni, PCL ulega naturalnemu rozkładowi w okresie około dwóch lat, wykazuje zgodność tkankową, posiada dobre właściwości przetwórcze, jest rozpuszczalny w wielu rozpuszczalnikach organicznych oraz może tworzyć mieszalne blendy polimerowe.

Dlatego może być on stosowany m.in. jako nośnik leków, podłoże do hodowli tkanek w inżynierii tkankowej bądź materiał wypełniający, a także może być wykorzystywany do produkcji m.in. wchłanialnych nici chirurgicznych czy implantów z pamięcią kształtu, takich jak klamry do łączenia złamań kości czy specjalne pręty stosowane do leczenia schorzeń kręgosłupa. Ma on także zastosowanie w przemyśle – jako dodatek do opakowań i folii biodegradowalnych, a w połączeniu ze skrobią może być używany do wyrobu tworzywa, z którego otrzymywane są jednorazowe talerzyki czy kubki.

Aby usprawnić wielkotonażową produkcję PCL-u w sposób przyjazny dla środowiska naturalnego, naukowcy z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach zmienili warunki, w których prowadzony jest proces polimeryzacji ε-kaprolaktonu (ε-CL).

„Alternatywą okazało się zastosowanie wody jako inicjatora reakcji chemicznej oraz wysokiego ciśnienia jako jej katalizatora. Obecność wody pozwala kontrolować przebieg reakcji, natomiast przeprowadzenie jej w warunkach wysokiego ciśnienia umożliwia otrzymanie produktu o dużej czystości oznaczającej m.in. brak zawartości jonów metali i zanieczyszczeń organicznych oraz nieorganicznych. Ponadto zaproponowany sposób ciśnieniowej polimeryzacji ε-kaprolaktonu pozwala na uproszczenie składu mieszaniny reakcyjnej, co skutkuje obniżeniem kosztów produkcji” – czytamy w informacji.

Rozwiązanie to zostało objęte ochroną patentową.

Jak podano, autorami wynalazku są pracownicy Wydziału Nauk Ścisłych i Technicznych: mgr inż. Andrzej Dzienia, dr inż. Paulina Maksym, dr hab. Magdalena Tarnacka, dr hab. prof. UŚ Kamil Kamiński oraz prof. dr hab. Marian Paluch.

PAP – Nauka w Polsce

akp/ ekr/