Skanery PET (pozytonowa tomografia emisyjna) rejestrują rozpad wprowadzonego do krwiobiegu pacjenta promieniotwórczego izotopu. Zwykle jest on związany z glukozą - paliwem dla komórek. Detektory skanera rejestrują promieniowanie, pozwalając zrekonstruować trójwymiarowy rozkład zużycia glukozy. Najaktywniejsze tkanki ”świecą” najbardziej, co pozwala zidentyfikować struktury mózgu zaangażowane w daną aktywność czy żarłocznie pochłaniające glukozę guzy nowotworowe.

Wszystkie dotychczas stosowane metody skanowania głębiej położonych części mózgu wymagają całkowitego bezruchu, co ogranicza ich zastosowanie.

Aby umożliwić badania w ruchu, Stan Majewski z West Virginia University w Morgantown i jego koledzy skonstruowali pierścień złożony z 12 detektorów promieniowania, który umieszcza się na głowie pacjenta. Dzięki elastycznemu zamocowaniu do sufitu badana osoba nie odczuwa wagi skanera.

Na razie urządzenie wypróbowano na czterech ochotnikach, którzy mówili i wykonywali codzienne czynności. Uzyskane obrazy miały jakość podobną do pochodzących z tradycyjnego skanera PET, natomiast większa czułość pozwoliła znacznie obniżyć dawkę promieniotwórczej substancji. Pozwala to na wykonywanie wielu badań u tej samej osoby (przy użyciu konwencjonalnego sprzętu zalecane było najwyżej jedno badanie rocznie). Można by na przykład śledzić postępy rehabilitacji po udarze czy sprawdzać skuteczność leczenia chorób neurologicznych.

Badania osób chorych mają rozpocząć się w ciągu następnych sześciu miesięcy.

Zespół z Morgantown jest zainteresowany zwłaszcza badaniami mózgów osób o szczególnych zdolnościach – na przykład autystycznych sawantów o nadzwyczajnej pamięci czy talencie muzycznym. Są też ludzie, u których niezwykły talent matematyczny lub inny pojawił się na skutek urazu głowy, chociażby po bójce w barze. Być może analizując aktywność mózgu takich osób uda się ustalić, co się w niej zmieniło i ujawnić uśpione talenty innych ludzi. (PAP)

pmw/ mrt/