Mgławica Helisa, oznaczana też przez astronomów jako NGC 7293, widoczna jest w konstelacji Wodnika i znajduje się 700 lat świetlnych od Ziemi. Powstała gdy gwiazda podobna do Słońca przeszła do jednego z końcowych etapów swojej ewolucji i utraciła swoje zewnętrzne warstwy, które utworzyły mgławicę, natomiast sama gwiazda jest na drodze do stania się białym karłem. Gwiazda jest widoczna na zdjęciu jako mała, niebieska kropka w centrum mgławicy. Według teorii ewolucji gwiazd podobny los czeka nasze Słońce za kilka miliardów lat.

Główny pierścień mgławicy Helisa ma średnicę około 2 lat świetlnych, czyli mniej więcej połowę dystansu, jaki dzieli Słońce od najbliższej gwiazdy. Jednak materia z mgławicy rozciąga się jeszcze dalej, do około 4 lat świetlnych od gwiazdy – co widać na zdjęciu w postaci czerwonego gazu molekularnego rozmieszczonego na obszarze całej fotografii.

Zdjęcie ukazuje szczegółową strukturę mgławicy, m.in. włókna gazu rozciągające się od centrum i złożone z wodoru molekularnego. Mają one rozmiary porównywalne z wielkością Układu Słonecznego.

Mgławice planetarne poza nazwą mają niewiele wspólnego z planetami. Myląca nazwa powstała dlatego, że mgławice planetarne często mają okrągły kształt i patrząc wizualnie za pomocą mniejszych teleskopów widać je jako małe, jasne tarcze, co przypomina widok planet takich jak Uran i Neptun.

PAP - Nauka w Polsce

cza/ krf/bsz