Najstarszym i bardzo prostym sposobem określania aktywności Słońca jest liczba plam, która jest opisywana tzw. liczbą Wolfa. Oblicza się ją w ten sposób, że do całkowitej liczby plam dodaje się liczbę grup plam pomnożoną przez dziesięć. W maksimum aktywności naszej dziennej gwiazdy liczba ta może wyraźnie przekraczać poziom 200, a w minimum spadać do zera.

Po bardzo głębokim minimum, które obserwowano w latach 2008-2009, kiedy to tygodniami liczba Wolfa wynosiła zero, teraz Słońce "obudziło się" na dobre i jego aktywność od kilkunastu miesięcy jest spora.

W miniony weekend, po raz pierwszy w tym cyklu aktywności słonecznej, liczba Wolfa przekroczyła bardzo wysoki poziom 200. Wszystko to za sprawą dużej liczby grup plam (było ich aż osiem) oraz bardzo obfitej w plamy grupy nr 1324.

W poniedziałek liczba Wolfa nie jest już tak wysoka. Aż cztery grupy o numerach 1314, 1316, 1317 i 1319, które jeszcze w sobotę i niedzielę znajdowały się przy zachodnim skraju tarczy słonecznej, obecnie schowały się za nią. Liczba grup i plam uległa więc znacznemu zmniejszeniu, bo zza wschodniego skraju wyłoniła się tylko jedna duża grupa o numerze 1330. Zawiera ona dwie bardzo duże plamy (każda wyraźnie większa od Ziemi), które wraz z przesuwaniem się w kierunku środka tarczy mogą znacznie się rozbudowywać.

PAP - Nauka w Polsce

aol/ agt/bsz