"Często uważa się, że wysokie stężenie glikokortykoidów lub hormonów stresu wskazuje na złą kondycję osobnika i jego mniejsze szanse na sukces godowy. Nasze badania pokazują jednak, że nadobniczki drzewne z najwyższym poziomem hormonów stresu rozmnażają się najlepiej" - mówi prowadząca badania biolog Frances Bonier z Queen's University.

Glikokortykoidy to hormony kory nadnerczy, które regulują przemianę białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich kortyzol, kortykosteron i kortyzon. Ich poziom zwiększa się w sytuacjach stresowych, dzięki czemu organizm jest w stanie sprawniej dostosować się do zaistniałych warunków.

Naukowcy porównywali poziom glikokortykoidów u samic nadobniczek przed i po tym, jak w ramach eksperymentu zwiększyli lub zmniejszyli liczbę piskląt w gnieździe. U samic, którym dodano po dwa pisklęta prawie podwoił się poziom glikokortykoidów, podczas gdy u samic, których gromadka zmniejszyła się, poziom tych hormonów pozostał bez zmian.

Co więcej, ptaki z większym poziomem glikokortykoidów częściej karmiły swoje potomstwo, co sugeruje, że hormony wpływają na intensywność przejawów rodzicielskiej opiekuńczości.

Korelację pomiędzy poziomem hormonów stresu a liczbą i wagą piskląt naukowcy zaobserwowali już podczas wcześniejszych badań. Następnym krokiem ma być manipulacja poziomem hormonów, aby móc przekonać się, jak wpłynie to na zachowanie ptasich rodziców. KOC

PAP - Nauka w Polsce

tot/bsz