"Udekorowane" na niebiesko samce pojawiły się w wielu miejscach, m.in. na stawie w Konradowie w wielkopolskiej części Doliny Baryczy, a nawet na płytkiej gliniance w Ostrowie Wielkopolskim.

„Ich zaloty trwają zaledwie kilka dni, ale sama zmiana barw, aby przypodobać się samicom, odbywająca się tylko w tym okresie i tzw. ampleksus (połączenie z samicą), kosztuje samce sporo energii. Ale natura jest sprawiedliwa – samice z kolei tracą energię na składanie setek jaj” - powiedział PAP przyrodnik Paweł T. Dolata.

Wyjaśnił, że już w piątek były widoczne kłęby złożonych przez samice jaj. Podkreślił, że Rana arvalis jest jednym z pierwszych godujących płazów o tej porze roku.

Żaby moczarowe trudno zauważyć w okresie godowym - znajdują sobie płytkie, ustronne płycizny stawów i rozlewisk. Jednak w wybranych miejscach, gdzie grupują się duże ilości samców, woda aż bulgocze od ich ruchów i „burczących” głosów godowych. Po pojawieniu się kijanek i przeobrażeniu się ich w małe żabki, dorosłe osobniki wracają na bagna, moczary i inne otwarte podmokłe siedliska – wyjaśnia przyrodnik.

Rana arvalis jest jednym z gatunków najbardziej zagrożonych wyginięciem. „Jest bardzo wrażliwa, musi mieć bardzo czyste środowisko” - twierdzi Dolata.

Żaby moczarowe osiągają długość od 4 do 8 centymetrów. Jedna samica może złożyć w kłębie od 800 do 2800 jaj. Przeobrażone osobniki pojawiają się w połowie czerwca.

Żaby, ze względu na szczególne właściwości fizjologiczne (przepuszczalna skóra) i wymagania ekologiczne, są doskonałym wskaźnikiem zanieczyszczenia środowiska.

Wszystkie ich gatunki są objęte w Polsce ścisłą ochroną gatunkową, ale mimo to wiele z nich zmniejsza swą liczebność na skutek zmian środowiska, głównie osuszania terenu i niszczenia płytkich zbiorników wodnych, jak i chemizacji zmniejszającej ilość owadów – ważnego dla żab pokarmu. ZAK

PAP - Nauka w Polsce

ls/ gma/bsz