Zespół naukowców pod kierownictwem prof. Hagai Hetzera z Tel Aviv University dokonywał pomiarów promieniowania wywoływanego przez "zapadanie się" materii w aktywnych czarnych dziurach oraz promieniowanie dysków akrecyjnych z materii wsysanej do wnętrza czarnych dziur. Dysk akrecyjny to struktura uformowana przez pył i gaz, opadający na silne źródło grawitacji.

Pomiarów dokonywano przez największe obecnie radioteleskopy stacjonarne - "Gemini North" - umieszczony na szczycie Mauna Kea na Hawajach oraz "Very Large Telescope Array" na Cerro Paranal w Chile.

Według pomiarów ilości i tempa narastania promieniowania, pierwsze czarne dziury można połączyć z najstarszymi znanymi gwiazdami w Kosmosie. Musiały one być już aktywne, kiedy Wszechświat liczył 1,2 mld lat.

Były one wtedy średnio 10-krotnie mniejsze niż czarne dziury rejestrowane obecnie. Rosły jednak szybko - w swoich początkach, kiedy Wszechświat miał niewiele ponad miliard lat, ich masa była tylko od 100 do 1000 razy większa od masy Słońca. Ich wzrost do dzisiejszych rozmiarów trwał około 100-200 mln lat. Obecnie czarne dziury osiągają wartości mas od kilku milionów do kilkudziesięciu miliardów mas Słońca.

Badania nad czarnymi dziurami prowadzone przez międzynarodowy zespół astronomiczny na Tel Aviv University są częścią wieloletniego projektu naukowego w trakcie, którego naukowcy chcą określić drogi ich ewolucji oraz powiązać je z ewolucją galaktyk. MMEJ

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz