Kopiec Silbury Hill o wysokości 40 metrów i średnicy 167 metrów znajduje się w hrabstwie Wiltshire i jest najwyższym w Europie i jednym z największych na świecie kopcem wykonanym przez człowieka.

Kopiec znajduje się od 1986 roku na liście światowego dziedzictwa UNESCO razem z innymi prehistorycznymi obiektami w Wiltshire pod wspólną nazwą Stonehenge, Avebury i Miejsca Powiązane.

Dotychczas naukowcy uważali, że budowa kopca tej wielkości przekraczała możliwości jakiegokolwiek pojedynczego neolitycznego plemienia i prawdopodobnie trwała przez kilka stuleci. Ponieważ kopiec został ukończony w około 2400 r. p.n.e., rozpoczęcie jego budowy określano na ok. 2750 r. p.n.e.

Zdaniem archeologów z organizacji Angielskie Dziedzictwo, którzy przeprowadzili badania struktury Silbury Hill, neolityczny kopiec składa się z 15 odrębnych warstw, które były nakładane w okresie zaledwie około 100 lat.

Jim Leary i David Field, archeolodzy którzy w 2007 roku przekopali tunel przez wszystkie warstwy kopca, po zbadaniu zebranych materiałów doszli do wniosku, że w pierwszej fazie budowy usypywany był wał ziemny, a nie kopiec.

Zdaniem naukowców, w miarę upływu czasu i postępów budowy zamysły budowniczych co do przyszłego kształtu usypiska ulegały zmianie, a w pewnym momencie mogło dojść do sytuacji, kiedy ostateczny kształt dla neolitycznych budowniczych przestał mieć znaczenie, a z jakiegoś powodu liczyła się tylko kontynuacja pracy.

Obecna forma Silbury Hill wynika z kształtu budowli w momencie przerwania prac około 4400 lat temu.

Szczegółowy opis znalezisk i wyników badań J. Leary'ego i D. Fielda został opublikowany w formie książkowej pt. "The Story of Silbury Hill". JOT

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz