Jubilat jest emerytowanym profesorem Politechniki Wrocławskiej. Jego działalność naukowa dotyczyła wielu dziedzin chemii, przede wszystkim związków kompleksowych, ale też problemów hydrometalurgicznych.

Prof. Bartecki jest wybitnym znawcą spektroskopii elektronowej, którą traktuje jako ważny instrument poznawczy. Przed około 20 laty zafascynowała go problematyka barwy, której odtąd poświęca czas i energię.

Uczony urodził się w Stanisławowie na Kresach, 17 marca 1920 roku. W 1940 roku rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej. W roku 1945 przyjechał do Mirska niedaleko Jeleniej Góry, aby w roku 1946 rozpocząć przerwane przez wojnę studia chemiczne. W roku 1950 został absolwentem Oddziału Chemii Technicznej Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Od tego czasu przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej. Uzyskał doktorat w roku 1960, habilitację w roku 1965, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1973 roku, a tytuł profesora zwyczajnego w 1979.

Od powstania Instytutu Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwiastków Rzadkich PWr. (w 1968 r.) pełnił funkcję Kierownika Zakładu Chemii Pierwiastków Rzadkich. W latach 1982-1987 był dyrektorem Instytutu. W roku 1990 przeszedł na emeryturę, lecz do dnia dzisiejszego kontynuuje pracę naukową.

Znaczenie prac profesora Barteckiego dostrzeżono również za granicą. Wykładał na wielu europejskich uniwersytetach, m.in. w Lipsku, Jenie, Brnie, Sztokholmie, Uppsali, Budapeszcie, Pecu oraz na Politechnice w Bratysławie. Odznaczono go m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką PWr.

Naukowiec wypromował 18 doktorów, z których siedmioro habilitowało się, a dwoje ma tytuł profesora. Jest autorem bądź współautorem ponad 200 publikacji. EKR

PAP - Nauka w Polsce

agt/ kap/